Hulde aan het NOS-journaal! Nu een Italiaanse rechter vaststelde, dat de reddingsschepen van Europese hulporganisaties niets anders zijn dan de watertaxi’s van mensenhandelaars, wordt dat feit prominent door ons journaal behandeld. Jan Roos vertelde dit al eerder deze maand. Mijn invalshoek is echter een andere dan die van Jan Roos.
Door vanaf een ander reddingsschip de organisatie ‘Jugend Rettet’ voor de Libische kust in de gaten te houden en de marifoongesprekken tussen de reddingswerkers en de mensenhandelaars af te luisteren, bleek overduidelijk dat er geen sprake is van “mensen in levensgevaar”. Toch is dit precies waarnaar ‘Jugend Rettet’ verwijst in haar beginselen. Volgens de Zeewet van de Verenigde Naties uit 1982 “is elke staat verplicht om schepen, die onder haar vlag varen, assistentie te laten verlenen, mits dit mogelijk is zonder gevaar voor haar schip, bemanning of passagiers, aan elke persoon op zee in levensgevaar”.
Maar de Afrikanen die een paar honderd meter uit de Libische kust aan boord van de Iuventa stapten (en daarmee Nederlands grondgebied betraden) bleken totaal niet in levensgevaar te zijn. Sterker nog, ze kwamen in prima motorboten keurig op de vooraf afgesproken bestemming aan, waarna dezelfde motorbootjes met behulp van ‘Jugend Rettet’ weer werden overgedragen aan de mensenhandelaars.
Mensenhandel
Dit is geen redding op zee volgens de UNCLOS-definitie. Dit is (1) illegale grensoverschrijding, (2) mensenhandel, (3) het opzettelijk schaden van de belangen van de EU (4) bedrog van de donateurs.
Donateurs? Jazeker. Jugend Rettet weet zelf dondersgoed dat het de wet overtreedt. Maar vermeldt dat wijselijk niet op haar website. Daar gaat het om “reddingswerk”. Wie wil weten welke bedragen hiermee gemoeid zijn, zal het niet kunnen vinden.
Sea-Watch, precies zo’n organisatie, is iets opener over haar financiën: ze collecteert 100.000 euro per maand per schip. De financiering gebeurt door donaties, waarbij de bedragen worden verdubbeld door de NGO Betterplace.org. In dit artikel van Zerohedge leest u hoe o.a. de NGO’s Open Society Foundations en Moveon.org (beide van George Soros); Save the Children, en Artsen Zonder grenzen een toenemend aantal veerdiensten exploiteren.
Begin 2016, zo rapporteert de EU-organisatie voor bewaking van de buitengrenzen Frontex, werden slechts 5% van de reddingen op zee uitgevoerd door deze organisaties. De overige 95% werd uitgevoerd door marineschepen en charters die uit naam van Frontex waren ingezet. In de loop van 2016 steeg echter het aantal overzettingen door hulporganisaties tot 40% en dat zijn dan alleen nog de personen die op een door de Italiaanse overheid aangewezen haven aan land worden gebracht.
Een onbekend aantal Afrikanen wordt helemaal niet netjes afgeleverd bij de Italiaanse autoriteiten, maar komt de EU binnen via havens of kusten waar geen enkele controle is. Dat zijn de mensen die liever “onder de radar” van Frontex blijven: de al dan niet gedwongen prostituées, de drugs- en wapensmokkelaars, de moderne slaven die “besteld” zijn door fruittelers of sweatshops in de EU. Er is namelijk anno 2017 meer slavernij in de wereld dan ooit.
Hoe zit het eigenlijk met die mensenhandel? Heel eenvoudig. Ook in Afrika hebben ze internet. Misschien kijken ze zelfs naar onze NOS, wie weet. Mensenhandel, eigenlijk een vorm van slavenhandel, is zo oud als de mensheid. Wie denkt dat alleen blanke Europeanen en Amerikanen slavenhandelaars waren, vergist zich. Het kwam en komt onder alle volkeren voor. Ooit bestond zelfs een Afrikaanse slavenhandel vanuit Europa, denk maar aan de Barbarijse zeerovers die tot in de negentiende eeuw actief waren in onze wateren.
Die mensenhandelaars hadden gauw door, dat wie voor de Libische kust op zee dobberde, een kans had om gered te worden door een Europees schip dat vervolgens koers zette naar Italië. Het verdienmodel was geboren. 95% van de mensen die in Italië aankwamen zei betaald te hebben aan een mensenhandelaar, of mensensmokkelaar zoals de NOS ze veel te netjes benoemt. Die mensenhandelaars komen vaak uit Libië, waar sinds de moord op Ghadaffi geen centraal gezag meer bestaat en elke grenscontrole omkoopbaar is. Maar er zijn volgens Frontex ook mensenhandelaren actief in Senegal, Soedan, Nigeria, Mali, Marokko, Gambia, Guinea, Egypte en Kameroen. Als heuse reisbureaus werken ze met brochures, deur-aan-deur-verkoop, mond tot mondreclame, vaste tarieven en vaste netwerken. De mensenhandelaar belooft niet alleen een snelle en veilige reis naar het beloofde land, Europa, maar ook een recht op verblijf, een uitkering, een huis, vakantiegeld, werk met een voor Afrikaanse begrippen astronomisch loon en een mooie auto voor de deur.
Vluchtelingen uit Afrika
Neem hierbij in aanmerking dat miljoenen Afrikanen redenen hebben om te vluchten. Het continent is in grote delen geen paradijs. Op een aantal landen na is Afrika arm, zijn de kansen om zich te ontwikkelen gering, zijn de voorzieningen slecht en vieren corruptie en cliëntelisme hoogtij.
De gemiddelde som die de Afrikaan zegt te hebben betaald, bedraagt zo’n 680 euro. Dat is voor iemand uit, zeg maar Burkina Faso, een fors bedrag waar de hele familie aan moet bijdragen. Vervolgens komt de betrokkene in een ware hel. Geld, paspoort, telefoon en waardevolle spullen worden afgepakt. Vrijwel elke jonge vrouw en elk meisje wordt verkracht. Eenmaal aan de mensenhandelaar overgeleverd, is iemands leven niets waard. Het transport wordt uitgevoerd met vrachtwagens en busjes die steeds een deel van de route afleggen, waarbij tussendoor soms honderden kilometers te voet worden afgelegd. Zonder voedsel of water, welteverstaan. Duizenden mensen laten per jaar het leven in de Sahara. Eenmaal aan de Libische kust is er geen weg terug. En eenmaal in Italië vraagt de Afrikaan al snel waar zijn EU-paspoort, geld, huis en auto blijft.
Het kan nog erger. ISIS is namelijk de baas in delen van Libië en kan daar nu volop jihadisten aanwerven.
Nadat de mensenhandelaar zijn zakken heeft gevuld (er gaan miljarden in om) en de hulporganisaties miljoenen hebben binnen geharkt aan donaties van welwillende maar onwetende Volkskrant-lezers en comateuze NOS-kijkers, stromen tienduizenden Afrikanen via Italië Europa binnen, Afrikanen aan wie de hemel is beloofd maar die geen reële kans hebben op welke belofte die ze in Afrika gedaan is dan ook. Zonder herkomst uit een conflictgebied komt er geen asiel, geen paspoort, geen huis, geen werk en geen auto. Het eind van het liedje is dat zowel de Afrikaan als de Europeaan duizenden euro’s kwijt is ten koste van menselijk leed en ten gunste van een kleine groep criminelen.
Het is niet te hopen dat de conclusies van de Italiaanse rechter ten koste gaan van de mensen die werkelijk op de vlucht zijn voor oorlog, politieke vervolging of rampen.
Wat was er verder in het nieuws? Nou, dat een 86 verdiepingen hoog gebouw in Dubai met de toepasselijke naam Torch Tower (fakkeltoren) al voor de tweede keer in korte tijd in lichterlaaie staat. Zonder in te storten. In New York zakken wolkenkrabbers al na twee uur in elkaar bij een brand.
Olav ten Broek
Over de auteur:
Olav ten Broek kijkt met een kritische blik naar het NOS Journaal en publiceert zijn bevindingen op de website Soeverein Europa. Met zijn toestemming plaatsen we zijn commentaar ook op Geotrendlines. Laat ons weten wat jullie van deze bijdrage vinden. Reageren kan onder het artikel of per email via [email protected]. Wilt u meer van Olav lezen? Volg hem dan op Facebook.
