Beleggers zouden minder obligaties en meer grondstoffen aan hun portefeuille moeten toevoegen om in te spelen op een tijd met oplopende geopolitieke spanningen. Dat schrijft kredietanalist Zoltan Pozsar in een nieuw marktcommentaar voor Credit Suisse. Hij voorziet komende jaren meer de-globalisering en toenemende (economische) oorlogsvoering, met als gevolg dat landen meer zullen investeren in hun eigen industrie en infrastructuur. En daar zijn veel grondstoffen voor nodig, terwijl daar de laatste jaren weinig in geïnvesteerd is. Beleggers hadden meer oog voor technologieaandelen dan voor grondstoffen. Wat betekent dit voor de beleggingsportefeuille?
Vorig jaar april schreef Pozsar dat we getuige zijn van de geboorte van Bretton Woods III, een nieuw monetair systeem waarin de Amerikaanse dollar in waarde zal dalen ten opzichte van grondstoffen. Hij schetste een scenario waarin landen grondstoffen als strategische bezitting gaan aanmerken en dus meer geld zullen investeren om deze bronnen veilig te stellen. De meest belangrijke grondstoffen voor de komende jaren omschrijft Pozsar als het gele, zwarte en witte goud, waarmee hij doelt op respectievelijk goud, olie en lithium. Goud als monetaire reserve, olie om de economie draaiende te houden en lithium voor de transitie naar alternatieve energiebronnen. De vraag naar deze grondstoffen zal komende jaren verder toenemen, terwijl de leveringszekerheid door geopolitieke spanningen en handelsbelemmeringen afneemt.
Grondstoffen en CBDC's
Dat belangrijke grondstoffen en industrieën onderworpen kunnen worden aan sancties en protectionistische maatregelen bleek uit verschillende gebeurtenissen van 2022, zoals het embargo op Russische olie door de EU, de Amerikaanse blokkade van Chinese technologieën, de Chinese zeeblokkade van Taiwan en de Amerikaanse importrestricties op Europese elektrische auto's. Ook waren we vorig jaar getuige van het bevriezen van Russische valutareserves door de G7, een ongekende sanctiemaatregel die past bij een economische oorlog. En dan hebben we het nog niet eens gehad over de plannen van China om olie uit het Midden-Oosten niet langer in dollars, maar in yuan af te rekenen. Of een scenario waarin Rusland olie in goud zal afrekenen in een poging de dollar te ondermijnen.
Volgens Pozsar kunnen we in 2023 meer van dit soort ontwikkelingen verwachten. Zou verwacht hij verdere uitbreiding van de BRICS als economisch machtsblok tegenover de Westerse wereld en voorziet hij dat meer landen digitaal centralebankgeld (CBDC's) gaan invoeren. De geopolitieke dimensie daarvan wordt nog vaak over het hoofd gezien. Pozsar verwijst in zijn analyse naar het mBridge project van de Bank for International Settlements (BIS). Dit is een alternatief betaalsysteem dat het mogelijk maakt om internationale betalingen te doen via CBDC's. Deze infrastructuur kan een alternatief worden voor het monopolie van de Amerikaanse dollar en SWIFT in het wereldwijde betalingsverkeer. Het kan ervoor zorgen dat landen meer in eigen valuta gaan betalen en dus minder dollarreserves gaan aanhouden. Dat betekent dat andere landen minder Amerikaanse staatsobligaties zullen kopen, waardoor het voor de Verenigde Staten moeilijker zal worden om haar tekorten te financieren. Dat kan gepaard gaan met een hogere rente.
Wat betekent dit voor de beleggingsportefeuille?
Zoals Pozsar in augustus al schreef is het voor beleggers nu veel belangrijker om het spel van politiek en geopolitiek te begrijpen dan om het monetaire beleid van centrale banken te volgen. In zijn nieuwste analyse komt hij tot concrete tips die beleggers in overweging kunnen nemen. Zo adviseert hij de traditionele beleggingsportefeuille met 60% aandelen en 40% obligaties te vervangen, omdat deze onvoldoende bescherming zou bieden. Vorig jaar verloor deze traditionele portefeuille ongeveer 17% van haar waarde, omdat zowel aandelen als obligaties door de stijgende rente in waarde daalden.
Pozsar schetst een alternatieve beleggingsportefeuille met 40% in aandelen, 20% in cash, 20% in obligaties en 20% in grondstoffen. Hij verwacht dat grondstoffen zullen profiteren na jaren van onderinvestering, zeker als landen een oorlogseconomie gaan opbouwen en meer gaan investeren in hun eigen industrie en infrastructuur. Dat geldt volgens hem niet alleen voor olie en gas, maar ook voor andere grondstoffen zoals lithium, koper en kobalt. Ook goud blijft interessant, omdat dat historisch gezien goed rendeert in tijden van crisis en bij een hoge inflatie.
Opvallend is dat Pozsar adviseert 20% van de portefeuille in cash aan te houden, ondanks de torenhoge inflatie. De reden daarvoor is dat cash nu een positief rendement oplevert en dat je daarmee kunt profiteren van kansen in de markt. Met cash bedoelt Pozsar kortlopende staatsobligaties, waarvan de waarde minder sterk schommelt bij een stijgende of dalende rente. Als grote beleggingsfondsen in cash zitten betekent dat in feite dat ze de meest liquide kortlopende staatsobligaties aanhouden. Voor een kleine belegger volstaat het aanhouden van een buffer op de beleggingsrekening of spaarrekening. Door wat kruit droog te houden kun je op een gunstig moment bijkopen, want in een economische crisis is cash nog altijd 'king'.
Dit artikel verscheen eerder op hollandgold.nl
