Een groep Syrische trappinisten halen in een nieuwe open brief hard uit naar de berichtgeving over de oorlog in Syrië. Westerse regeringen, NGO's en verschillende internationale media-organisaties zouden zich op structurele basis schuldig hebben gemaakt aan het verdraaien van de waarheid en het verspreiden van desinformatie over de situatie in het land.
In de brief spreken de trappinisten van een 'frontale aanval' die overheden, internationale organisaties en grote media de laatste weken hebben geopend op de Syrische regering, waarbij president Assad wordt verdacht van aanvallen tegen zijn eigen bevolking in het oosten van Ghouta. Dat terwijl de berichtgeving uit het gebied erop wijst dat het rebellen zijn die de lokale bevolking terroriseren en dat het Syrische regeringsleger juist probeert de lokale bevolking tegen deze rebellen te beschermen.
Ook buurlanden van Syrië worden in de brief aangesproken op hun rol in de Syrische oorlog. Vanuit verschillende buurlanden zouden huurlingen komen om het conflict aan te jagen, terwijl ze tegelijkertijd de goedkope olie kopen van de Syrische olievelden die in handen zijn van de rebellen. Op die manier hebben verschillende buurlanden ook financiële steun verleend aan de terroristen.
Hieronder een vertaling van de volledige brief, die onlangs door Asia News gepubliceerd werd.
"Wanneer stoppen ze hun wapens? En wanneer zullen ze zo veel partijdige journalistiek tot zwijgen brengen? Wij, de mensen die daadwerkelijk in Syrië wonen, zijn echt uitgeput, misselijk van deze wereldwijde verontwaardiging die algemene veroordelingen uitspreekt van degenen die hun leven en hun land verdedigen.
We zijn in deze maanden verschillende keren naar Damascus geweest; we gingen nadat de bommen van rebellen een school hadden afgeslacht, we waren daar een paar dagen geleden, de dag nadat ze vanuit Ghouta negentig andere bommen hadden laten vallen op het regeringsdeel van de stad. We hebben de verhalen gehoord van de kinderen, de angst om van huis te gaan en naar school te gaan, de angst om hun klasgenoten in de lucht verscheurd te zien worden, of ze worden zelf uit elkaar gereten... kinderen die 's nachts niet kunnen slapen uit angst dat een raket door hun dak zal vallen. Angst, tranen, bloed, dood. Zijn deze kinderen ook onze aandacht niet waard?
Waarom heeft het publiek geen oog dichtgedaan, waarom was niemand verontwaardigd, waarom werden er geen humanitaire of andere oproepen gedaan voor deze onschuldige mensen? En waarom alleen wanneer de Syrische overheid tussenbeide komt, die dankbaarheid opwekt van Syrische burgers omdat ze zich tenslotte beschermd voelen tegen zoveel afschuw (wat we met eigen ogen hebben gezien en waarvan we horen), zijn we verontwaardigd over de wreedheid van de oorlog?
Natuurlijk, zelfs als het Syrische leger bombardeert zijn er vrouwen, kinderen, burgers onder de gewonden of doden. En we bidden ook voor hen. Niet alleen de burgers: we bidden ook voor de jihadisten, want iedereen die voor het kwaad kiest, is een verloren kind, een mysterie dat verborgen is in het hart van God. En het is aan God dat we het oordeel verlaten. Hij die niet de dood van de zondaar wil, maar dat de zondaar bekeert en leeft.
Maar dit betekent niet dat we de dingen niet bij hun naam mogen noemen. En je kunt niet diegenen verwarren die aanvallen met degenen die zichzelf verdedigen.
De aanvallen op burgers in Damascus begonnen vanuit het Ghouta-gebied richting het door de overheid gecontroleerde deel en niet omgekeerd. Dezelfde Ghouta waar - moeten we mensen daar echt aan herinneren? - burgers die de jihadisten niet steunden, in ijzeren kooien werden gezet: mannen, vrouwen, buiten blootgesteld en gebruikt als menselijke schilden.
Ghouta: Het district waar vandaag de burgers die willen ontsnappen en hun toevlucht zoeken in het gebied dat in handen is van de regering, die gebruik durven te maken van de toegekende wapenstilstand, het doelwit zijn van rebellen sluipschutters...
Waarom deze blindheid van het Westen? Hoe is het mogelijk dat degenen die het publiek informeren, zelfs in de kerkelijke context, zo eenzijdig zijn?
Oorlog is slecht, oh ja, ja het is zo erg! Je hoeft het Syrische volk dit niet te vertellen, een volk dat de oorlog heeft gezien, berooft hen nu zeven jaar van hun huis... Maar we mogen niet worden geschoffeerd door de brutaliteit van de oorlog en blijven zwijgen over wie de oorlog wilden en die vandaag de dag nog steeds oorlog willen, of zwijgen over de regeringen die hun krachtige wapens, hun militaire intelligentie de afgelopen jaren in Syrië hebben ingebracht... om nog maar te zwijgen over de huursoldaten die opzettelijk toestemming hebben gekregen om Syrië binnen te gaan via buurlanden (velen van hen die zich bij ISIS voegden, het Westen zou deze initialen moeten herkennen en wat ze betekenen).
We kunnen niet zwijgen over de regeringen die deze oorlog hebben verdiend en die ervan geprofiteerd hebben. Kijk maar naar wat er is gebeurd met de belangrijkste Syrische oliebronnen. Maar dit is slechts een detail, er staat hier [iets] veel belangrijkers op het spel.
Oorlog is slecht. Maar we hebben het doel nog niet bereikt, waar de wolf en het lam samen zullen wonen, en voor hen die geloven, moeten we bedenken dat de kerk legitieme verdediging niet veroordeelt; en zelfs als ze zeker geen gebruik wil maken van wapens en oorlog, veroordeelt het geloof niet degenen die hun land verdedigen, hun familie, zelfs niet hun leven. Je kunt geweldloosheid kiezen, tot je sterft. Maar het is een persoonlijke keuze, die alleen kan worden toegepast op het leven van degenen die ervoor kiezen, we kunnen dit niet voor een hele natie, een heel volk vragen.
Niemand, man of vrouw, die een minimum aan ware menselijkheid heeft, kan oorlog wensen. Maar om vandaag de dag tegen Syrië te zeggen, tegen de Syrische regering, dat ze zich niet mag verdedigen is tegen alle gerechtigheid: te vaak is het de enige manier om de taak van degenen die het land willen plunderen te faciliteren, de mensen te doden, zoals gebeurde in deze lange jaren waarin de wapenstilstand vooral gebruikt werd om de rebellen opnieuw te bewapenen, en de humanitaire gangen om nieuwe wapens en nieuwe huursoldaten toe te laten...
Hoe kunnen we vergeten welke gruweldaden er in deze jaren zijn gebeurd in de door jihadisten gecontroleerde gebieden? Geweld, standrechtelijke executies, verkrachtingen... de verhalen die we hebben gehoord van degenen die eindelijk zijn ontsnapt.
Onlangs werd een artikel onder onze aandacht gebracht: zoveel woorden besteed aan één enkele these, namelijk dat alle kerken in het oosten louter dienaren van de macht zijn ... voor het gemak ... Een paar mooie zinnen, zoals eerbied bisschoppen en christenen bij de Syrische satraap... een manier om elk beroep van de Syrische kerk dat de andere kant van de medaille openbaart - en die de massamedia negeert - hun legitimiteit te ontnemen.
Behalve elke nutteloze verdediging en polemiek, laten we een eenvoudige redenering maken, te beginnen met een overweging. En dat is die Christus - die het hart van de mens goed kent, dat wil zeggen, weet dat goed en kwaad samenleven in ieder van ons, wil dat hij zuurdesem wordt in het deeg, dat is de aanwezigheid die beetje bij beetje, van binnenuit, maakt een situatie doet groeien en zich richt op waarheid en goedheid. Het ondersteunt waar ondersteuning nodig is, het verandert waar verandering nodig is. Met moed, zonder dubbelhartigheid, maar van binnenuit. Jezus steunde de donderende zonen niet, die een vuur van straf opriepen.
Natuurlijk lijdt de Syrische politiek aan corruptie (zoals in alle landen van de wereld) en er is zonde in de kerk (zoals in alle kerken, waar de paus zo vaak over heeft geklaagd). Maar een beroep op het gezonde verstand van allen, zelfs niet-gelovigen: Wat is het echte alternatief dat het Westen voor Syrië oproept? De Islamitische Staat, de Sharia? Dit in naam van vrijheid en democratie van het Syrische volk? Laat ons niet lachen, laat ons eigenlijk niet huilen.
Maar als u denkt dat het in geen geval legitiem is om compromissen te sluiten, dan vragen wij u om, om maar een klein voorbeeld te geven, dat u geen brandstof zou hebben "zonder compromissen te sluiten met de sterke krachten", aangezien de meeste bedrijven goedkope olie van ISIS kochten,via de route van Turkije. Dus als je een paar kilometer rijdt, doe je dat dankzij de dood van iemand van wie deze olie is gestolen, waarbij je de dieselolie gebruikte die het huis van een kind moest verwarmen ergens in Syrië.
Als je echt democratie in de wereld wilt brengen, zorg dan dat je vrij bent van de heersers van het Westen, en maak je zorgen over je consistentie, voordat je ingrijpt in dat van anderen.
En tot slot, men moet op zijn minst het feit verdenken dat als een christen of een moslim de wreedheden van jihadistische groepen hekelt het een mediastilte tegenkomt, hij vindt slechts een zeldzame echo in marginale instanties, terwijl degenen die kritiek hebben op de Syrische regering de voorpagina's van de grote media winnen. Weet iemand nog een interview of een interventie van een Syrische bisschop in een belangrijke krant in het Westen? Men kan het daar natuurlijk niet mee eens zijn, maar echte informatie veronderstelt verschillende perspectieven.
Bovendien bewijzen degenen die spreken over een geïnteresseerde verering van de Syrische Kerk ten opzichte van president Assad als een verdediging van de korte-termijn belangen van christenen, dat zij Syrië niet kennen, omdat in dit land christenen en moslims samenleven. Het was alleen deze oorlog die samenwonen in veel delen pijn deed, maar in gebieden die door het leger werden beveiligd (in tegenstelling tot de door anderen gecontroleerde gebieden), leven we nog steeds samen. Met diepe wonden om te verzorgen, vandaag helaas ook met grote moeite om te vergeven, maar toch samen. En goed is goed voor iedereen: Ik ben getuige van de vele werken van naastenliefde, opluchting, ontwikkeling die door christenen en moslims samen worden uitgevoerd.
Natuurlijk weten degenen die hier wonen dit, zelfs in het midden van zoveel tegenstrijdigheden, niet degenen die van achter een bureau schrijven met veel stereotypen van de tegenstelling tussen christenen en moslims.
"Verlos ons Heer van de oorlog... en verlos ons van slechte journalistiek..."
Met alle respect voor journalisten die echt situaties proberen te begrijpen en ons echt informeren. Maar ze zullen ons zeker niet ter verantwoording roepen voor wat we schrijven."
