De Turkse militaire operatie is nu bijna een week aan de gang en is geen snelle operatie die in een paar dagen zal zijn afgesloten. Daarvoor is het terrein in de enclave Afrin te ongunstig, maar gestaag nemen de door Turkije gecontroleerde strijdgroepen steeds meer strategische punten in dit bergachtige gebied in, ondanks de Koerdische tegenaanvallen.
Turkije heeft naar schatting circa 6.500 reguliere militairen ingezet en zo’n 25.000 tot 30.000 man aan strijdgroepen. Er is volop ondersteuning door artillerie, raketgeschut, tanks en vliegtuigen en zoals het er nu naar uitziet is het een kwestie van tijd voordat voor de benodigde strategische hoogten zijn ingenomen en de aanval op steden Afrin en Tel Rifat kan worden ingezet. Wanneer dit laatste het geval zal zijn is een open vraag en niet alleen afhankelijk van militaire factoren maar ook van de politieke verhoudingen tussen de diverse geopolitiek spelers in deze regio.
Verhoudingen Turkije en Verenigde Staten
Het is duidelijk dat de verhoudingen tussen de VS en Turkije hier maatgevend zijn en juist deze verhoudingen zijn de afgelopen dagen verder verslechterd. Turkije wil dat de VS onmiddellijk de steun aan de Koerden stop zet en dreigt als dat niet gebeurd de VS als tegenstander te behandelen. De VS op haar beurt geeft de steun aan de Koerden niet op en wil dat Turkije de operatie stop zet.
Er is dus duidelijk sprake van een patstelling en het begint er steeds meer naar uit te zien dat Turkije de operatie uit gaat breiden naar Manbij, dus ten westen van de Eufraat en ook ten oosten van de Eufraat. Dit brengt een confrontatie tussen Turkse eenheden en Amerikaanse eenheden een stap dichterbij, tenzij de VS op het laatste moment de steun aan de Koerden intrekt, wat tot nu toe niet erg waarschijnlijk lijkt. Ten oosten van de Eufraat liggen een aantal Amerikaanse steunpunten en een drietal goed uitgebouwde vliegvelden, waar volgens Turkije in circa 2.000 vluchten grote hoeveelheden wapens zijn aangevoerd. Meer dan voldoende voor een door Verenigde Staten op te zetten strijdmacht van zo’n 30.000 man.
Amerikaanse militaire bases in Syrië (Kaart via Liveuamap)
Juist deze op te zetten strijdmacht vormt voor Turkije het hoofdmotief voor de operatie Olijftak en zal ertoe leiden dat er door Turkije radicaal doorgepakt gaat worden. De inleidende acties voor een verdere uitbreiding zijn al begonnen met het beschieten van Kamisli en het concentreren van troepen langs de zuidelijke grens van Turkije. In het gebied ten westen van de Eufraat hebben aanvallen plaats gevonden om de Koerdische linies onder druk te zetten en mogelijke zwakke punten te ontdekken. Het lijkt er op dit moment op dat de militaire operatie een eigen momentum aan het krijgen is los van de politieke verhoudingen.
