Ons monetaire systeem is de afgelopen decennia scheef gegroeid door het loslaten van een monetair anker. Daardoor werden er steeds meer schulden gecreëerd, met bubbels in aandelen, vastgoed en obligaties tot gevolg. Door een vlucht naar veiligheid is de rente op veel staatsobligaties inmiddels negatief. Een gevaarlijke situatie, omdat staatsobligaties binnen dit systeem nog altijd als veilige haven worden bestempeld.
Uitgeverij De Blauwe Tijger verzamelde drie experts in haar nieuwe studio in Groningen om te praten over de crisis in ons monetaire systeem. Voormalig bestuurder van de Nederlandse Bank Lex Hoogduin, bestsellerauteur Eric Mecking en schrijver en politicoloog Sander Boon praten u in deze uitzending bij over de gevolgen van negatieve rente en monetaire stimulering. Presentatie door Ronald Heister.
Uit het gesprek...
Hoogduin zegt in het gesprek dat het geldsysteem dat we nu hebben niet functioneert omdat er geen monetaire verankering meer is. Die situatie kan langer voortduren dan iedereen mogelijk houdt, maar dat neemt niet weg dat er vroeg of laat grote veranderingen zullen plaatsvinden. Hij verwacht dat China vroeg of laat de rol van de dollar zal overnemen.
Volgens Eric Mecking zijn we nu al op het punt aangekomen dat centrale banken niet meer weten wat ze aan het doen zijn. Hij ziet overeenkomsten met de situatie in de jaren dertig, toen de beurskrach werd opgevolgd door een valutaoorlog en een fase van meer protectionisme. Dat zien we nu terug met het buitenlandse beleid van Trump en de handelsoorlog tussen de Verenigde Staten en China.
Sander Boon merkt op dat er sprake is van een vertrouwenscrisis in de samenleving. Hij merkt op dat de ontwikkelingen van de financiële sector over de afgelopen dertig tot veertig jaar veel onevenwichtigheden met zich mee hebben gebracht. Nu proberen overheden de status quo te behouden, waarbij ze druk op centrale banken uitoefenen om dat te faciliteren.
De overheid wil bijvoorbeeld miljarden investeren in een soort groene 'New Deal', terwijl een groot deel van de bevolking daar helemaal niet op zit te wachten. Dat creëert een spanningsveld tussen politici en bureaucraten aan de ene kant en burgers aan de andere kant.
