De Amerikaanse politiek is altijd een kwestie van twee partijen geweest. Twee blokken die elkaar bevechten zonder rekening te houden met de mogelijke gevolgen van hun beslissingen op de wereldwijde geopolitiek en markten. De huidige beslissing van de Amerikaanse Senaat plaatst Washington nu in dezelfde competitie als het Verenigd Koninkrijk, dat door de Brexit-crisis in een politieke impasse verkeert. In een tijd dat de wereld naar een mogelijke escalatie in de Perzische Golf kijkt, heeft de Amerikaanse Senaat, in al haar wijsheid, besloten de druk van de VS op een van de enige overgebleven bondgenoten in de regio, Saoedi-Arabië, te verhogen.
Niet alleen heeft Washington Saudi-Arabië op een zwarte lijst gezet van landen die onvoldoende optreden in de strijd tegen mensenhandel, de Amerikaanse Senaat heeft ook gestemd om verdere militaire overeenkomsten met het Koninkrijk te blokkeren. Voor sommigen is het toevoegen van een land aan een lijst geen echte nieuwswaardige ontwikkeling, maar in Saoedi-Arabië, dat momenteel het door de VS gesponsorde anti-Iran blok leidt, zal het als een klap in het gezicht worden gezien. De juridische gevolgen zijn klein, aangezien landen dit normaal gesproken zonder problemen van zich af kunnen werpen. Echter, in een tijd van regionale conflicten en een mogelijke Iraanse militaire actie, hebben de Verenigde Staten volledige steun nodig van hun in de Golf gevestigde bondgenoten.
Iran
Wat de situatie erger maakt is dat als gevolg van een geopolitiek-militaire strategie van de Amerikaanse president Trump, gericht tegen de verwijdering van het Iraanse regime, de Arabische Golfstaten op dit moment de woede van Iran tegen zich gericht krijgen. De wijdverspreide aanvallen op tankers in de Golf van Oman, het neerhalen van een Amerikaanse drone boven Iraanse wateren en het voortdurende spervuur van raketten en drones afkomstig van door Iran gesteunde en door Houthi gecontroleerde gebieden in Jemen op energie-infrastructuur en luchthavens, zetten Saoedi-Arabië en de Verenigde Arabische Emiraten als doelwit in de frontlinie.
Zonder Amerikaanse militaire steun zijn Saoedi-Arabië, de Verenigde Arabische Emiraten en Bahrein overgeleverd aan Iran en haar volmachten, aangezien de Arabische militairen in de Golf geen weerstand kunnen bieden aan agressie van Iran. Andere partners in de regio zijn Egypte en Israël, maar deze landen proberen uit het conflict te blijven. Om Iraanse machten in de regio tegen te houden zijn westerse wapens nodig die het evenwicht in stand kunnen houden en als een afschrikmiddel dienen tegen Iraanse proxy-aanvallen.
De Amerikaanse Senaat stemde ervoor nieuwe militaire leveringen en de verkoop aan Saoedi-Arabië te blokkeren. Dit zou de komende weken de balans kunnen omslaan. Zelfs als president Trump naar verwachting een veto uitspreekt over het besluit van de Senaat, worden Arabische leiders opnieuw geconfronteerd met de inherente politieke beweeglijkheid van het handelen met en het vertrouwen op Westerse steun. Sinds de Arabische Lente vragen deze landen zich al af waar hun toekomst ligt. Ligt het binnen de Westerse invloedssfeer of kijken ze naar het (verre) Oosten? Het gedrag van Washington kan dit ook heel snel in een pro-Rusland of China beweging veranderen.
Anti-Arabisch sentiment
Tegelijkertijd laten Europese partners, zoals Duitsland en het Verenigd Koninkrijk, ook een sterker anti-Arabisch sentiment zien. Na de bijna de facto Duitse blokkade van de militaire verkoop aan de regio, de enige echte sterke partner voor Saoedi-Arabië en de Verenigde Arabische Emiraten, zou het Verenigd Koninkrijk nu ook binnenkort hun militaire steun kunnen beëindigen. Een Britse rechtbank heeft bevolen dat de verkoop van wapens aan de regio illegaal is, aangezien ze worden of zouden kunnen worden gebruikt in het Jemen-conflict, met Saoedi-Arabië als de belangrijkste vermeende boosdoener.
De Arabische Golfstaten, met uitzondering van Qatar, zijn nu op zoek naar een nieuwe wapenhandelaar. Voor de meeste Arabische landen is deze stap niet alleen een bedreigende ontwikkeling, maar wordt het ook gezien in het licht van de aanhoudende militaire contracten getekend met Qatar, dat momenteel een semi-buitenbeentje in de Golfregio is vanwege haar nauwe banden met Iran en Turkije. De eenzijdigheid van de Amerikaans-Britse en zelfs Duitse strategieën is rampzalig voor de soennitische Arabische landen in de Golf en Egypte.
Energiebeleid
Voor de VS en het Verenigd Koninkrijk zouden de huidige bewegingen een Rubicon-situatie kunnen worden. Trump heeft de Arabische steun nodig om een front tegen Iran te vormen, terwijl toegang tot het Arabische leger nodig is in het geval van een militaire confrontatie met Teheran.
Tegelijkertijd moeten Washington en Londen aan de Arabische tafels staan om niet alleen de veiligheid, maar ook de energiepolitiek te bespreken. Door mensen zoals Saudische kroonprins Mohammed bin Salman, de Egyptische president Sisi of Abu Dhabi's kroonprins Mohammed bin Zayed te beledigen kan er een anti-Amerikaans front naar voren komen, zelfs binnen de OPEC+ discussies de komende weken. Tot nu toe is de Amerikaans-Westerse energiezekerheid opgenomen in de OPEC+ discussie. Dit laatste zou snel kunnen veranderen, waardoor Riyad en Abu Dhabi in de nabije toekomst stevig in de hoek van Rusland komt te liggen.
Omdat er geen toegang is tot defensietechnologie en materieel uit het Westen, zullen Arabische landen andere oplossingen moeten vinden. De belangrijkste leverancier is Rusland en haar defensie-industrie is meer dan bereid om in de kloof te springen. Door de Arabische Golfstaten en Egypte aan Moskou te binden zou een nieuwe geopolitieke realiteit kunnen ontstaan, die direct de economische en energiebelangen van het Westen bedreigt. Dit alles kan gebeuren op een moment dat de toekomst van de Golf in gevaar is en energiemarkten zeer volatiel zijn. Westerse leiders moeten hun aanpak heroverwegen.
Geopolitiek
Mohammed bin Salman, Mohammed bin Zayed en Sisi gaan niet naar de media om Trump publiekelijk te bedreigen. De Arabische leiders zijn gewend om op verschillende borden te schaken. Het zal zeer interessant zijn om de standpunten van de respectieve ministers van olie de komende weken te zien als de VS en Europa beginnen te klagen over de olieprijzen. De Arabische reacties zullen zeer ijzig zijn, terwijl Rusland de vruchten zal plukken.
Olie- en gasanalisten moeten zich zeer bewust zijn van de geopolitieke impact op olie wanneer Arabische producenten niet kijken naar vraag en aanbod, maar worden geleid door veiligheidsbedreigingen van Amerikaanse senatoren of Britse rechtbanken. Uiteindelijk, zelfs voor de OPEC, 'komt de macht uit de loop van een geweer'. Kijkend naar de huidige situatie in de Golfregio, moet dit letterlijk worden genomen. De partij van Trump heeft een olifant als symbool, maar Arabische leiders zijn in werkelijkheid echte olifanten, die het nooit zullen vergeten!
Deze analyse van Cyril Widdershoven verscheen op 23 juni op Oilprice.com. Dit artikel weerspiegelt de visie van de auteur en hoeft daarom niet overeen te komen met de visie van Geotrendlines.
