Een verhoogd inflatierisico en roekelozer overheidsgedrag hebben geleid tot stijgende rentes op obligaties in ontwikkelde markten, waardoor het verschil met opkomende markten kleiner wordt. Na jaren van ultra-lage rentetarieven door kwantitatieve versoepeling en expansie van centrale bankbalansen, is de trend van hogere rente nu onomkeerbaar.
Jaren van kwantitatieve versoepeling hebben een schulden- en risico-opbouw in ontwikkelde markten mogelijk gemaakt. Door deze ontwikkeling, gecombineerd met een andere benadering van overheden, waarbij grote begrotingstekorten als normaal worden beschouwd, zijn staatsobligaties van ontwikkelde economieën steeds meer op staatsobligaties van opkomende markten gaan lijken.
Nauwelijks verschil in rente
De gemiddelde opbrengst van overheidsobligaties uit ontwikkelde markten is nu vergelijkbaar met die uit opkomende markten, wat sinds de vroege jaren 2000 niet meer is voorgekomen. Dit verschil komt niet voort uit verlaagde risico's in opkomende economieën, maar eerder uit verhoogde risico's in ontwikkelde economieën.
Hoewel wereldwijd de rentetarieven op tienjarige obligaties zijn gestegen, zijn de grootste bewegingen waargenomen in ontwikkelde landen. Inflatie blijkt een grotere uitdaging voor ontwikkelde markten dan voor opkomende markten, met een aanzienlijk verschil in stijging van de jaar-op-jaar CPI. Afgezien van torenhoge inflatie in specifieke opkomende economieën is er over de hele linie een grotere toename van inflatie waarneembaar in de ontwikkelde Westerse landen.
Fiscaal wanbeleid
Fiscale tekorten zijn wereldwijd toegenomen door de coronacrisis, waarbij ontwikkelde landen veel meer geleend hebben vanwege hun royale steunmaatregelen voor huishoudens en bedrijven. Deze veranderde benadering heeft geleid tot hogere overheidsschulden als aandeel van het bbp in ontwikkelde landen, in tegenstelling tot opkomende markten waar dit stabiel is gebleven.
Naast officiële schuldratio's houden ontwikkelde landen vaak aanzienlijke ongedekte verplichtingen aan medische zorg en pensioenen buiten beschouwing, wat de zorgen van obligatiebeleggers vergroot. Kort gezegd, door de vele sociale verplichtingen is de daadwerkelijke schuld van Westerse overheden veel groter dan de officiële schuldquote.
Hoge schulden
Deze hoge schuldenlast, waarvan bovendien een groter aandeel tegen zeer lage rente is geleend, betekent dat de rentelasten voor ontwikkelde landen komende jaren veel sneller zullen stijgen dan voor opkomende markten. Zo heeft de Verenigde Staten haar schuld overwegend kortlopend gefinancierd, wat betekent dat een groot deel van de staatsschuld binnen een jaar tegen veel hogere rente doorgerold moet worden.
Gezien de grote begrotingstekorten hebben ontwikkelde landen beperkte ruimte om meer belastingen te heffen. De neiging om de belastingen te verhogen heeft geleid tot hoge belastingdruk in verhouding tot het bbp, wat de groei verder kan belemmeren.
De stijgende wereldwijde rentetarieven, geleid door de VS, suggereren een erkenning van verhoogde fiscale risico's. Dit maakt obligaties van ontwikkelde markten minder aantrekkelijk voor internationale beleggers. Hoewel opkomende markten ook uitdagingen kennen, zijn hun extra risico's in vergelijking met ontwikkelde markten relatief stabiel gebleven.
