Armstrong’s Economic Confidence Model (ECM) draait om confidence, om vertrouwen op wereld- land of sectorniveau. Vertrouwen is altijd de belangrijkste doorslaggevende factor, zowel financieel, economisch als politiek. En dat vertrouwen uit zich vaak in de kapitaalstromen in de wereld. Een belangrijk omslagpunt in het ECM kan dan een aandelencrash zijn, een obligatiecrash, een crash op de huizenmarkt, het begin of einde van een economische recessie of een opstand, burgeroorlog, oorlog etc.
Als er veel vertrouwen bestaat, dan stroomt het kapitaal er naar toe. Hetzij naar het land of naar de sector. Omgekeerd gebeurt het tegenovergestelde. Daalt het vertrouwen, dan verlaat het kapitaal het land of sector wat vaak gepaard gaat met een crash. Het kapitaal gaat dan weer naar een ander land of sector waar het vertrouwen toeneemt en waar uiteindelijk weer een juichstemming, een bubbel, ontstaat. Die wordt dan weer doorgeprikt en het proces begint weer van voren af aan. Maar altijd in een ander land of in een andere sector.
Aan het einde van elke cyclus is er een zeer belangrijk omslagpunt. Deze omslagpunten markeren dan het einde van een bestaande trend of het begin van een nieuwe trend.
Eerste omslag
We zijn sinds 20 januari 2020 begonnen aan een nieuwe golf. De 935ste golf van het ECM. Volgens Armstrong wordt deze golf tot aan de piek van 7/8 mei 2024 gekenmerkt door stijgende inflatie en afnemende vertrouwen in regeringen, wereldwijd.
De datum van 20 januari 2020 bleek van groot belang. Want dit was de dag waarop de Chinese premier Xi Jinping officieel maatregelen aankondigde tegen de uitbraak van het coronavirus, vanuit de Chinese plaats Wuhan. En sindsdien en tot voor kort heeft het beruchte en gevreesde coronavirus de hele wereldbevolking en de hele wereldeconomie in zijn wurggreep gehouden.
Op 14 maart 2022 was er weer een omslagpunt. Dit omslagpunt is volgens Armstrong minder belangrijk dan de omslagpunten op de top en de bodem van de cyclus. Als we dan kijken wat er op 14 maart gebeurde dan zien we toch een zeer interessant verschijnsel. Want 14 maart was de dag waarop Saoedi-Arabië aankondigde dat het land overweegt de aardolie die het aan China levert niet langer in Amerikaanse dollars te willen verrekenen, maar in Chinese yuan.
Dit is een uitermate belangrijke koerswijziging. Daarmee zou namelijk de dominantie van de petrodollar in de wereldwijde en belangrijkste markt ter wereld, die van de olie kunnen worden aangetast. De mogelijke beslissing van Saoedi-Arabië om haar olieleverantie aan China in yuan af te rekenen zou een grote stap vooruit betekenen voor de internationalisering van de Chinese munt.
Daar komt bij dat Rusland ook veel olie naar China exporteert. En aangezien Rusland nu sterk beperkt wordt door westerse sancties kan het land ook makkelijker besluiten in de Chinese munt te worden uitbetaald. De Russische president Vladimir Poetin heeft op 23 maart besloten dat alle landen die sancties hebben ingesteld tegen Rusland voortaan hun gasleveranties moeten betalen in roebels.
Tweede omslag
Daarnaast nodigden de Arabieren, op dezelfde dag 14 maart, de Chinezen uit om Saoedi-Arabië te komen bezoeken. Ze stelden voor te bespreken hoe zij hun relatie kunnen versterken en verdiepen. Dit is natuurlijk zeer opmerkelijk gezien de huidige gevoelige geopolitieke spanningen tussen het westen en Rusland. Het is tekenend voor de verschuiving van de machtsverhoudingen in de wereld.
Beide beslissingen betekenen niet alleen een belangrijke koerswijziging van Saoedi-Arabië, maar zouden ook het begin van het einde kunnen markeren van de Amerikaanse dollar als belangrijkste wereldmunt. Waarmee de dollar dus in de voetsporten treedt van de vorige wereldmunten die opkwamen en vergingen. En zoals we beschreven in ons boek Van Goud tot Bitcoin!
Is de Amerikaanse dollar de volgende valuta die het gaat ontgelden als wereldreservemunt?
