Dit jaar heeft tot op heden niet veel goeds gebracht voor Ray Dalio. Beleggers haalden in de eerste zeven maanden van dit jaar $3,5 miljard weg uit zijn beleggingsfonds Bridgewater Associates. Slechte resultaten zijn daar de belangrijkste oorzaak van. Hun Pure Alpha II fonds, met een beheerd vermogen van $148 miljard, verloor dit jaar 18%. Hoe kan zijn beleggingsfonds er zo naast zitten? Was het alleen slechte timing of was er meer aan de hand?
Slechte resultaten
Het beleggingsmodel van Bridgewater Associates bleek niet voorbereid op een grote schok zoals de coronacrisis. Ondanks het feit dat Ray Dalio goed zat met zijn adviezen om in goud en aandelen te beleggen bleef zijn beleggingsfonds te lang in crisismodus en verspeelde ze veel tijd met het bedenken van een nieuwe strategie.
Begin dit jaar ging het fonds van Dalio wel mee in de rit naar beneden, maar profiteerde ze onvoldoende van de herstelrally die erop volgde. Ook probeerde het fonds het risico van aandelen af te dekken met obligaties. Die strategie pakte verkeerd uit toen aandelen en obligaties op een gegeven moment tegelijkertijd daalden.
Dalio zei afgelopen zomer dat beleggers beter kunnen kiezen voor aandelen en goud, omdat obligaties geen rendement meer opleveren. Sterker nog, gecorrigeerd voor inflatie is het rendement op veel staatsleningen zelfs negatief. Aandelen daarentegen bieden nog een dividendrendement, terwijl goud historisch gezien bescherming biedt tegen geldontwaarding.
Ondanks de goede adviezen staat het belangrijkste fonds van Bridgewater Associates er relatief slecht voor. Hun Pure Alpha II fonds stond eind augustus op een verlies van 18,6%. Dat terwijl de aandelenmarkt weer terug is op het niveau van begin dit jaar. Goud deed het nog beter met een rendement van ruim 22% in dollars en bijna 18% in euro's sinds begin dit jaar.
Reële rente op Amerikaanse 10-jaars staatsleningen op dieptepunt (Bron: St. Louis Fed)
Dollar
Ook interessant is de ontwikkeling van de dollar. Volgens Ray Dalio komt de positie van de dollar als wereldreservemunt in gevaar door extreme fiscale en monetaire stimulering. Voor de beeldvorming, het Amerikaanse begrotingstekort zal dit jaar naar verwachting de $3 biljoen overschrijden, een tekort van meer dan 16% van het bruto binnenlands product. Hij is van mening dat de Amerikaanse overheid met haar grootschalige stimulering het vertrouwen in de dollar ondermijnt.
"Het is een evolutionair proces. Er is momenteel nog geen alternatieve valuta voor de dollar en de drie grootste valuta hebben allemaal hetzelfde probleem. Daarom zoeken vermogensbeheerders hun toevlucht in een nieuwe vorm om hun vermogen te bewaren. Net als in 1933 zijn dat aandelen, goud en andere activa.
Als dat te lang duurt, en dat risico lopen we, dan is dat zeer gevaarlijk. Als diegene die obligaties hebben besluiten die te verkopen, bijvoorbeeld omdat ze geen goed rendement meer opleveren, en als er zoveel schulden worden gecreëerd en opgekocht, dan moeten centrale banken hun munt gaan verdedigen. Ze moeten dan nog meer obligaties opkopen."
De afgelopen maanden is de waarde van de dollar inderdaad gedaald, maar vooral ten opzichte van de euro. Meer daarover leest u op Trendlines Insider (zie hier, hier en hier). De waardedaling van de dollar ging gepaard met een stijging van de goudprijs, die begin augustus zelfs het hoogste niveau ooit bereikte. Ook lijkt deze ontwikkeling samen te hangen met de scherpe daling van de rente in de Verenigde Staten. Daardoor is het minder aantrekkelijk om vermogen in dollars aan te houden.
Daarmee is overigens niet gezegd dat de status van de dollar in gevaar is, want opkomende economieën zijn nog altijd zeer afhankelijk van de dollar. Ook heeft de Amerikaanse munt nog altijd het grootste marktaandeel in zowel het internationale handelsverkeer als de valutareserves van centrale banken. Bij toenemende stress op de financiële markten zal de dollar waarschijnlijk opnieuw aan kracht winnen.
Tegenvallend rendement
Het is ongebruikelijk dat een fonds als Bridgewater zo mis kan zitten. Het lijkt op de neergang van 'bond king' Bill Gross, die na de kredietcrisis van 2008 anticipeerde op een rentestijging. De rente zou daarna alleen maar verder dalen. Dalio was een goede belegger, maar sinds hij vaak in de media te zien is zijn de resultaten alleen maar slechter geworden.
Net als Gross lijkt ook Dalio de werking van onderpand in ons financiële systeem niet te kennen. Gross ging de fout in door te veronderstellen dat de rente na de crisis wel weer zou gaan stijgen, terwijl de schaarste aan veilig onderpand de rente van staatsleningen juist verder omlaag zou brengen.
Dalio gaf wel de goede adviezen, maar wist dat niet om te zetten naar een goed rendement voor de deelnemers van zijn beleggingsfonds. Hieruit kunnen we concluderen dat zelfs de grote namen in de wereld van beleggen niet over alle informatie beschikken om vermogen veilig door een crisis te loodsen.
