De Westerse bevolking wordt volledige gehersenspoeld met valse berichtgeving over Syrië. Dat zei de Syrische president Assad vorig jaar in een interview met de Russische krant Komsomolskaya Pravda. In dit interview vertelt hij over de strijd tegen terreurorganisaties als ISIS en Al-Nusra en over de buitenlandse steun die deze terroristische organisaties krijgen. Het volledige interview werd vertaald door Sonja van den Ende, de vertaling staat onder de video.
Journalist: De situatie in Syrië wordt gevaarlijker en onvoorspelbaarder. Heeft u enige zorgen dat dit conflict resulteert in een derde wereldoorlog? Of misschien is het al het begin van de derde wereldoorlog?
President Assad: Als we het probleem willen oplossen, moeten we de bron van het probleem aanpakken; het is terrorisme. En het maakt niet uit wie er nu in Syrië vecht, het belangrijkste is wie de terroristen ondersteunt, elke uur en elke dag. Dat is het belangrijkste probleem. Als we dat probleem oplossen, is dit gecompliceerde beeld dat u beschreven heeft niet van belang. Ik bedoel, het is geen groot probleem, we kunnen het probleem oplossen.
Dus, het gaat niet om hoeveel landen er nu meedoen, het gaat om hoeveel landen de terroristen ondersteunen, omdat de Russen, Iran en Hezbollah bondgenoten zijn en ze kwamen hier legaal in Syrië . Zij ondersteunen ons tegen de terroristen, terwijl de andere landen die u beschrijft die zich ermee bemoeien, de terroristen ondersteunen. Dus, het gaat niet om het aantal, het gaat om het belangrijkste probleem dat terrorisme is.
Ten tweede gaat het over de derde wereldoorlog. Deze term is onlangs veel gebruikt, vooral na de recente escalatie en de situatie in Syrië. Ik zou zeggen de situatie die we de afgelopen weken hebben gezien en de laatste paar maanden meer is dan een koude oorlog, maar net nog geen derde wereldoorlog. Ik weet niet wat ik het moet noemen, maar het is niet iets dat ooit bestaan heeft, omdat ik denk dat het Westen en vooral de Verenigde Staten, zelfs na de ineenstorting van de Sovjet-Unie, hun koude oorlog nooit hebben stopgezet.
Journalist: Ja het gaat nog steeds door de koude oorlog..
President Assad: Je hebt veel fasen in deze oorlog en Syrië is een belangrijke speler. Je ziet meer escalatie dan afgelopen jaren, maar het gaat erom het in stand houden van de hegemonie van de Amerikanen over de hele wereld, waardoor niemand een partner kan zijn op politieke of in de internationale arena, Rusland of zelfs hun bondgenoten in het Westen.
Dit is de kern van deze oorlog die je beschreef als de derde wereldoorlog die bestaat. Het is een wereldoorlog, maar het is geen militaire oorlog. Een deel ervan is militair, een deel terrorisme en zogenaamde veiligheid en het andere is politiek en propaganda. Dus, juist, maar op een andere manier, niet alleen Syrië; Syrië maakt onderdeel uit van deze oorlog.
Journalist: Maar u zei dat Syrië onderdeel werd van deze oorlog. Waarom Syrië? Ik bedoel, Syrië is een groot land, ik bedoel, er is olie, maar niet zoals Saoedi-Arabië. Waarom precies Syrië?
President Assad: Het heeft veel aspecten. Als u over het regionale conflict wilt praten, heeft Syrië een goede relatie met Iran, een probleem voor Saoedi-Arabië, die Iran volledig willen vernietigen, misschien in politieke zin en misschien in materiële zin of in de feitelijke zin, om verschillende redenen. Dus ze wilden dat Syrië tegen Iran gaat vechten, daarom zou het de vernietiging van Syrië negatief kunnen beïnvloeden.
Zij, Syrië en Rusland zijn al decennia lang bondgenoten. Hun gedachte en tactiek is de positie van Syrië te ondermijnen en hoe kunnen we de Russen negatief beïnvloeden. Maar er is nog iets anders; Het gaat om de historische rol van Syrië. Syrië heeft al eeuwenlang deze rol in de regio gespeeld, het was altijd het middelpunt van de geopolitieke dynamiek in het Midden-Oosten. Dus, het beheersen van Syrië – sinds de farao’s, nog voor Christus.
Zo heeft het een rol, geopolitiek, de samenleving, omdat Syrië het middelpunt tussen de verschillende culturen in deze regio is.
Wat er ook in Syrië gebeurt, zal de regio altijd negatief en positief beïnvloeden, zodat het bestaan van Syrië erg belangrijk is. Hoewel Syrië klein is, is het heel belangrijk om de rest van de regio te beheersen. Ten tweede, Syrië is een onafhankelijk soeverein land, en het westen accepteert geen onafhankelijk en soeverein land, Syrië als een klein land, of Rusland als een grote macht. Dat is hun probleem met Rusland, Syrië en alle andere soevereine landen!
Journalist: Sommige Westerse media vinden dat de oorlog in Syrië nu een rechtstreeks conflict tussen Rusland en de VS word. Ben U het daarmee eens?
President Assad: Ja, om een simpele reden: wat ik in het begin zei over de kwestie van het terrorisme; Rusland wilde om verschillende redenen het terrorisme bestrijden, niet alleen in Syrië, niet alleen in Rusland, maar in de rest van de regio, in Europa en de rest van de wereld. Ze begrijpen wat de betekenis van terrorisme is, terwijl de Verenigde Staten altijd sinds de Afghanistan oorlog in de vroege jaren tachtig tot en met vandaag denken dat terrorisme een speelkaart is die we kunnen spelen en op tafel kunnen leggen.
Zo praat je over twee verschillende entiteiten, twee verschillende ideologieën, twee verschillende benaderingen. Dan is natuurlijk om dit conflict te hebben; zelfs als er een dialoog is, zijn ze niet op dezelfde golflengte zo te zeggen!
Journalist: We hebben nu we een nieuwe speler in deze regio. Het was een Turkse interventie en niemand spreekt erover, alsof er niets gebeurd is. Wat is uw mening over de rol van Turkije in deze oorlog en over deze interventie?
President Assad: Als we vanaf vandaag beginnen, is het een invasie.
Deze aanval is een inval, of het nu een op een klein of een groot deel van het Syrische grondgebied is; Het is invasie, tegen de internationale wet, tegen de moraal, tegen de soevereiniteit van Syrië. Maar wat willen de Turken met deze invasie? Ongeacht het masker dat ze dragen om hun intentie, echte bedoelingen te bedekken? Hun echte intentie is dat zij ISIS en Al-Nusra ondersteunen, sinds het begin van het conflict.
Journalist: U denkt dat ze het nu niet meer steunen?
President Assad: Ze ondersteunen het nog steeds, maar ze zeggen: “We vechten tegen ISIS.
Journalist: Het is belachelijk. Wat ze vertellen, is het belachelijk wanneer ze zeggen dat we tegen ISIS vechten. Zij maakten ISIS...
President Assad: Natuurlijk hebben ze ISIS gemaakt, zij hebben ISIS ondersteund, ze geven (nog steeds) alle logistieke ondersteuning en ze laten ze onze olie verkopen door terroristen (ISIS), door hun grondgebied open te stellen, met de deelname van de zoon van Erdogan, die een grote rol speelt!
Ze waren allemaal allemaal betrokken bij de relatie met ISIS. De hele wereld weet dit. Maar met deze invasie wilden ze laten zien dat niet meer met ISIS samenwerken, zo spreken ze nu over nieuwe gematigde krachten (gematigde rebellen), die dezelfde zijn als ISIS. Gewoon een spel, het is gewoon een toneelstuk voor de rest van de wereld. Ten tweede was het omdat hij Al-Nusra in Syrië wilde steunen.
Journalist: Hij ondersteunt al-Nusra...
President Assad: Ja en hij wilde – Erdogan – een rol in de oplossing voor Syrië , het maakt hem niet uit wat voor soort rol. Hij voelde dat hij het afgelopen jaar geïsoleerd was vanwege ISIS.
Journalist: Maar zijn doel is nog steeds om Syrië als een deel van het Ottomaanse Rijk te zien. Voor hem is het slechts zijn grondgebied.
President Assad: Precies zijn ideologie is een mix tussen de broederschap ideologie die gewelddadig en extremistisch is en het Ottomaanse Rijk, of Sultanaat. En zo denkt hij met deze twee ideologieën een mengsel te maken om deze regio te beheersen. Daarom steunde hij het Moslim Broederschap in elk land, waaronder Syrië.
Journalist: Nadat een Russische vliegtuig door de Turken werd neergeschoten, stopte Rusland de relatie met Turkije. Nu heeft hij zijn excuses gemaakt, en … het het lijkt weer op een vriendschap uit te draaien, toerisme, diplomatieke relaties etc…. Poetin noemde dit een “mes in de rug” toen dit vliegtuig door de Turken werd neergeschoten. Denk je dat de Russen misschien een fout maken om Erdogan weer te vertrouwen na zijn verraad?
President Assad: Nee, eigenlijk, kijk ik positief naar deze relatie.
Journalist: Positief?
President Assad: Ja, positief.
Journalist: Waarom?
President Assad: We hebben het over twee partijen, we houden er rekening mee dat deze twee partijen, ze zijn in verschillende posities; Rusland baseert zijn beleid op het internationale recht, respecteert de soevereiniteit van andere staten en begrijpt de gevolgen van het terrorisme dat overal ter wereld heerst, terwijl de andere partij, de Turkse partij, zijn beleid baseert op de ideologie van het Moslim Broederschap. Ze respecteren de soevereiniteit van Syrië niet en ze ondersteunen de terroristen. Dus, je kan zien dat er polarisatie is, precies of helemaal tegenover elkaar.
Dus, door middel van deze toenadering, laten we zeggen tussen Rusland en Turkije, dat het de enige hoop is die we hebben als Syrië, dat misschien Rusland enkele veranderingen in het Turkse beleid kan maken of althans proberen. Dit is onze hoop en ik ben ervan overtuigd dat dit de eerste keer is van de Russische diplomatie naar Turkije; teneinde de schade van de verwoesting met het Syrische grondgebied door de Turkse regering te verminderen of stoppen.
Ik hoop dat ze hem kunnen overtuigen dat ze moeten stoppen met het ondersteunen van terroristen, stop met de doorstroming van terroristen en geld voor terroristen door hun grenzen.
Journalist: Maar voor Erdogan zijn deze terroristen een instrument van invloed. Hij zal nooit dit instrument opgeven, het is zijn volk, en als hij met hen wil vechten, zullen ze met hem vechten. Ik bedoel, hij … het is een groot risico voor hem om sponsoring van terrorisme te stoppen, het is een groot risico voor zijn macht.
President Assad: Ja, daarom heb ik niet gezegd dat de Russen zijn beleid zullen veranderen; Ik zei dat ze de schade zullen kunnen verminderen, omdat hij – ik bedoel, iemand die tot de gewelddadige en extremistische en fanatische ideologie van het Moslim Broederschap behoort, geen oprecht persoon kan zijn, ik bedoel eerlijk en realistisch te zijn.
Dus, waar je over praat is heel realistisch. Ik ben het honderd procent met u eens. Maar je moet het proberen, als hij maar een procent veranderd, is dat goed, als hij tien procent veranderd, beter. Je hoeft niet de volledige verandering te hebben en we hebben geen hoop, we verwachten niet veel, vooral niet met iemand zoals Erdogan en zijn clique, maar elke verandering op dit moment, is goed en deze hoop, hebben we, door deze relatie. En ik denk dat dit de wijsheid is van de beweging van de Russische regering naar de Turkse regering, niet omdat ze deze regering vertrouwen, maar ze hebben goede relaties met landen en mensen nodig en dat is helemaal correct.
Journalist: Voor mij is het vreemd. Daesh, ISIS, met hun ideologie, bedreigen nooit Israël, en Israël bedreigt nooit Daesh, ISIS. Het is een soort overeenkomst misschien niet op vriendschap – maar neutraliteit. Waarom denkt U dat het zo is? En wat is de rol van Israël in deze oorlog?
President Assad: Niet alleen ISIS, natuurlijk, of Daesh, niet alleen al-Nusra. Iedereen, elke terrorist die naar de wapens grijpt en in Syrië begon te doden en te vernietigen, werd door Israël ondersteund, ofwel indirect door middel van de logistieke steun aan de grens, of soms door de directe inbreuk door Israël tegen Syrië in verschillende gebieden in Syrië.
Waarom? Omdat Israël onze vijand is, omdat zij ons land bezetten en ze naar Syrië als vijand kijken en zij denken dat ze de positie van Syrië ondermijnen en het zwakker maken als een geheel, zoals de samenleving, als leger, als staat, het zal niet voorkomen dat Israël vrede krijgt en dat ook niet wil, de prijs van de vrede is om de Golanhoogte aan Syrië terug te geven. Dus, voor hen is Syrië nu druk met een ander probleem, en denkt niet meer aan Golan of het vredesproces, of zelfs maar iets te doen om zijn land terug te krijgen. Daarom ondersteunt Israël elke terrorist en er is geen tegenstrijdigheid tussen Israël en een organisatie zoals Al-Nusra of ISIS of een organisatie met een al-Qaeda-verbonden organisatie.
Journalist: Uw leger heeft veel mensen verloren, dat is natuurlijk, maar aan de andere kant, wanneer ik in Damascus zit in cafés, zie ik in de cafés in de ochtend vele jonge mensen koffie drinken en vraag mij af: “wie zijn deze jonge mannen, waarom zijn ze niet aan het vechten? “Het zijn studenten, ook zie ik fitnesscentra vol jongeren. Wat doen ze daar? Stuur ze allemaal naar het leger! Ik bedoel, ik begrijp niet waarom heb je deze algemene mobilisatie van het leger niet? Zoals we dit in de patriottische oorlog zien, in het algemeen, toen wij in Rusland de grote oorlog hadden, stuurden we alle mannen naar het front!
President Assad: Wat we nu hebben is een gedeeltelijke, laten we zeggen, mobilisatie. Waarom gedeeltelijk? Wat is de betekenis van gedeeltelijk? Algemene mobilisatie betekent dat iedereen moet vechten, anders zeggen we, militaire fronten. Het betekent dat je niemand op de universiteiten hebt, dat je geen leraren hebt op scholen, dat je geen werknemers hebt om iets te doen, zelfs de vrachtwagens, de auto’s, worden beheerd door de overheid en alles wat dat zou doen, moet dan deel uitmaken van deze oorlog.
Dat zou wel goed zijn als deze oorlog een paar weken of een paar maanden zou duren, maar voor een oorlog die al bijna zes jaar woedt, betekent dit de verlamming van de samenleving en de verlamming van de staat en je zal de oorlog niet winnen als je een verlamde samenleving hebt. Zo moet je evenwicht hebben tussen de oorlog en tussen de basisbehoeften van de samenleving, de universiteit en de diensten die u aan de mensen moet aanbieden. Daarom is het cruciaal om dat evenwicht te maken. Dus, dat is ons standpunt.
Journalist: Maar zelfs bij TV-programma’s, al begrijp ik geen Arabisch, maar als ik deze zie, is het net alsof het vrede is, weinig van de oorlog, en daarna sport, kinderen, scholen. Ik kijk dit en denk ‘oh mijn god!’ In het land hoor ik hoe mijnen en explosies in de stad afgaan, maar niets op TV. Misschien is het te veel, misschien moet je mensen … als je patriottisme in mensen wilt uitdrukken, elke dag moet uitleggen, ‘jongens, we zijn in een grote oorlog!’ En dat is precies wat elk land doet, maar ik houd niet van dit beeld van een vreedzaam leven. Het bestaat hier niet!
President Assad: Onze, laten we zeggen, media zijn niet losgekoppeld van wat er aan de hand is, maar je moet het evenwicht hebben tussen hoeveel je een natuurlijk leven moet hebben, niet helemaal een normaal leven natuurlijk … Dus je hebt dit evenwicht nodig. Uiteraard heeft u veel verschillende standpunten over de media, omdat de media over de perceptie gaat en wat u zegt, waarover u het nu spreekt, horen we het in Syrië; hoe doen ze dit? En als ze te veel naar de oorlog gaan, zeggen ze: Oke, niet alles is oorlog, we moeten een normaal leven proberen te leven of we moeten het leven laten doorgaan, laten we zeggen, niet het normale leven; maar om het leven aan de gang te houden.
Dus, deze balans is niet makkelijk, je hebt verschillende standpunten, maar op het einde is de belangrijkste uitdaging niet alleen de oorlog; De grootste uitdaging is hoe kunt u leven op de dagelijkse basis. Als u dit leven niet probeert te leven, zullen de terroristen u verslaan, omdat dat hun doel is.
Journalist: We leefden tijdens de Grote Patriottische Oorlog , alle steden waren leeg, er waren alleen vrouwen. Oké, artsen natuurlijk, een soort leraren, maar iedereen was weg naar het front. Ik zal u een voorbeeld geven van mijn familie: er waren vier broers naar het front samen met mijn vader en mijn vader verliet de school, met dertien jaar ging hij naar de fabriek om bommen te maken. Dat het was niet normaal natuurlijk. Maar we zouden deze oorlog nooit winnen als we niet al onze mannen naar het front zouden sturen.
President Assad: Ja, maar als je over oorlog praat, is oorlog niet alleen militair; oorlog is alles. Het belangrijkste deel van onze oorlog, zijn niet alleen terroristen, die evenwijdig, of even belangrijk is als het terroristische probleem, is de economie. We zijn onder embargo, dus we moeten ons best doen om dit wiel vooruit te bewegen.
Journalist: Ik begrijp het.
President Assad: Daarom moet je al je inspanningen in dit leven leggen, want zonder dit, een natuurlijke leven kan je geen economie hebben. Als iedereen thuis wil blijven en alleen het leven van de oorlog leeft, produceert je niet.
Journalist: Waarom vroeg u pas op het meest kritieke moment hulp aan Rusland? Bijna alles was ingestort, het leger bijna verslagen..
President Assad: In de eerste plaats is er altijd een traditionele relatie tussen Syrië en Rusland geweest en tijdens de ergste tijden in ons land en na de ineenstorting van de Sovjet-Unie, was de relatie goed, het was nooit slecht. Het was nog geen oorlog.
Journalist: Daarom kon Syrië veel eerder om hulp vragen?
President Assad: Nee, we hebben vanaf het begin hulp gevraagd, maar de escalatie was nog niet zo erg als in 2015 , daarvoor was het Syrische leger in opmars om onze vijanden te elimineren, toen ze zagen dat we gingen winnen, begon het te escaleren doordat meer terroristen uit het buitenland kwamen, buitenlanders (huurlingen) uit meer dan honderd landen.
Syrië is een klein land, en de bevolking is niet erg groot. Dus, we hadden de hulp nodig van onze vrienden. Iran heeft ingegrepen, Hezbollah, maar ook Rusland als een grote macht was van cruciaal belang om het machtsevenwicht op de grond te veranderen. Daarom vroegen we de hulp van Rusland. Zij hebben ons eerder geholpen; Misschien niet direct met de luchtmacht, maar ze zonden ons alles, elke logistieke ondersteuning die we wilden hebben voor de oorlog.
Er wonen en werken vele Russen bij ons, we hebben militaire experts die al vier decennia lang in Syrië wonen. Zij zagen dat de balans in 2014 begon te veranderen ten gunste van de terroristen, met steun van het Westen en andere landen zoals Saoedi-Arabië, Turkije en Qatar. Toen waren de Russen bereid om direct in te grijpen. Daarom hebben we hen uitgenodigd en hun hulp gevraagd. En omdat we ze vertrouwen. We vertrouwen op hun politiek, een politiek op basis van moraal voor belangen. We vertrouwen erop omdat we weten dat ze ons wilden steunen omdat ze de terroristen wilden elimineren, niet omdat ze ons iets anders van ons willen vragen, dat hebben ze nooit gedaan. Tot op dit moment hebben ze ons nooit gevraagd, in ruil voor hun hulp. Al deze factoren hebben mij, de Syrische regering en de instellingen aangemoedigd om de Russische hulp te vragen en te accepteren.
Journalist: Voor deze zogenaamde revolutie weet ik zeker dat uw land zogenaamde hulp en dreigingen hebt ontvangen van de huidige vijanden; een soort aanbod, zeg maar. Wat wilden ze eigenlijk? Ik hoorde bijvoorbeeld, dat Qatar een pijpleiding door Syrië wilde maken. Is dat waar of niet? Heeft u ooit een soort zeg maar aanbod gehad?
President Assad: De aanbod kwam pas na de crisis, omdat ze de crisis wilden gebruiken. In de zin van: "Als je dit doet, zullen we je helpen."
Journalist: Maar wat wilden zij precies?
President Assad: Voor de crisis was er geen aanbod. Ze wilden indirect gebruik van Syrië. Geen hulp aanbieden, ze wilden ons overtuigen om iets te doen. Het belangrijkste probleem was destijds de nucleaire macht van Iran. Het was het belangrijkste probleem over de hele wereld en Syrië moest Iran overtuigen om tegen haar belangen in te gaan. Frankrijk probeerde en Saoedi-Arabië wilde dat we destijds de relatie met Iran zouden verbreken, alleen maar omdat ze Iran haten.
Journalist: Maar hoe zit het met deze pijpleiding? Is het echt waar dat ze deze pijpleiding door Syrië wilden maken?
President Assad: Nee, ze hebben er niet over gesproken, maar omdat Syrië in dit opzicht een soort knooppunt zou worden, dachten ze een pijpleiding door het oosten - Iran, Irak, Syrië, de Middellandse Zee - en een andere van de Golfstaten naar Europa. Ik denk niet dat het Westen dacht dat Syrië dit zou accepteren, omdat Syrië geen schoothondje is van het Westen. Daarom denken we dat dit een van de factoren is waar ze niet direct over hebben gesproken. Toen ze zagen dat het conflict bijna ten einde was, begonnen de Saoediërs direct met …
Journalist: Direct van wie?
President Assad: van de Saoediërs.
Journalist: Van de Saoediërs?
President Assad: Zij zeiden als je de relatie met Iran verbreekt, gaan we je helpen. Zo zeiden ze het letterlijk.
Journalist: U zei in een van uw interviews dat deze oorlog heel heel erg moeilijk is. U zei het is eenvoudig om terroristen te doden, maar een ideologie doden, veel moeilijker is. En toen ik aan het front was en met diverse officieren sprak zeiden ze: ‘Als je met een man moet vechten, die niet bang is om te sterven’ , want voor jihadisten is het gewoon plezier om te sterven, 72 maagden wachten op hem in het paradijs. En onze mensen (het Syrische leger en alliantie), zijn “normale” mensen, ze zijn bang om te sterven, zoals een ieder. Hoe moeilijk is het om deze ideologie te doden?
President Assad: Correct. Als je praat over die strijders, die ideologische strijders of terroristen, laten we zeggen, die tegen ons leger vechten, is de enige manier om tegen ze te vechten hen te doden. Je hebt geen andere manier of keus. Ze zijn niet klaar voor een dialoog dus heb je geen tijd om een dialoog te voeren, je wilt je burgers beschermen, dus je moet ze doden. Maar dat is niet genoeg; het is alsof het regenereert… zoals videospelletjes; je regeneert alles wat je wilt.
Je vermoordt één, je krijgt er weer tien voor terug, dus er is geen einde aan dat probleem. Het belangrijkste is op de middellange termijn en op de lange termijn deze ideologie te bestrijden via een soortgelijke maar matige ideologie. Ik bedoel dat je geen extremisme in de islam kan bestrijden met een andere ideologie maar de gematigde islam.
Dat is dus, de enige manier, maar dat heeft tijd nodig, het duurt generaties, werk aan deze jonge generaties, maar het geld dat wordt betaald door de Saoedische-regering en Saoedische-NGO’s en Saoedische instellingen zijn ter bevordering van hun Wahabi-ideologie over de hele wereld. U kunt niet zeggen: “Ik ga deze ideologie bestrijden” en tegelijkertijd hun sheikhs of imams toestaan om in hun madrasa’s deze donkere ideologie te bevorderen. Het is onmogelijk.
En dat is wat er nu sinds vele jaren in Europa gebeurt. U praat over generaties die nu al voor deze generaties in Europa wonen, de derde of vierde generatie die in Europa woont, dit zijn de terroristen uit Europa. Ze leefden nooit in het gebied van herkomst van hun ouders, ze spreken bijna geen Arabisch, misschien lezen ze de Koran zonder te weten wat er staat, het zijn extremisten. Europa staat toe dat deze Wahabi-ideologie geïnfiltreerd is in hun landen en moskeeën.
Dus, we moeten met veel dingen tegelijk omgaan; je moet met de media omgaan, hoe moeilijk het is om met hun geïndoctrineerde media te maken te krijgen in Europa, weet Rusland maar al te goed, deze media worden door de petrodollar uit Saoedi-Arabië en andere Golfstaten gefinancierd om wederom extremisme te bevorderen. Hoe met dit om te gaan? U ziet het heeft veel aspecten en heeft veel parallelle paden tegelijk nodig. Dit is de enige manier om hen te verslaan.
Journalist: Vele van deze strijders hebben altijd iets mystieks gevoeld voor Damascus en misschien begrijp ik daarom, waarom er zoveel huurlingen hier komen. Een theologie professor, een islamitische theoloog, vertelde mij dat ze echt in de stad “Dabiq” geloven, het zal een apocalyps zijn en de belangrijkste strijd tussen het kwaad en het goede zal daar zijn en zijn er ze zijn er klaar voor. Omdat ik zelf in Bosnië was begrijp ik hun mentaliteit, bijvoorbeeld; veel huurlingen gingen al in Bosnië vechten en ze zeiden allemaal dat ze naar Dabiq gingen. Voor hen is het een mystieke betekenis. Hoe breng je hen op andere gedachten?
President Assad: Precies, precies.
Journalist: Het grote propaganda verhaal is ‘ga naar Dabiq, ga naar Syrië, want daar is de belangrijkste plaats voor de Apocalyps!’...
President Assad: Een heilige plek nu voor hen, voor de gevechten.
Journalist: Ja, het is als een heilige plaats.
President Assad: Zij bedoelen, als je naar het paradijs wilt, moet je eerst naar Syrië gaan. Misschien als je ergens anders dood gaat, ga je niet naar het paradijs. Dit is onderdeel van hun ideologie.
Journalist: Zijn ze zo er zeker van dat ze in Syrië gaan sterven en rechtstreeks naar het paradijs gaan?
President Assad: Zo denken ze. Sommigen van hen denken dat als ze meer onschuldigen mensen doden, ze bijvoorbeeld de Iftar tijdens de Ramadan vieren met de Profeet boven in het paradijs. Zo geloven ze. Ze zijn gehersenspoeld, zodat je ze niet kan beschuldigen, ze zijn onwetend, de meeste van hen zijn tieners, ze worden gebruikt.
Journalist: Ja, ja, soms kinderen.
President Assad: Precies, maar het gaat over de extremisten die al decennia lang gewerkt hebben om deze hersenen te “brainwashen” en dit extremisme in de moslimwereld en de moslimgemeenschappen buiten de moslimwereld.
Journalist: Ben u blij met de resultaten van de Russische interventie? Ze hebben dit serieus aangepakt?
President Assad: Voor de interventie, hoewel er deze zogenaamde Amerikaanse alliantie was, ik zeg een zogenaamde ‘alliantie’ die voor mij een ontwrichtende alliantie is, gebeurde er niets, ISIS breidde zich uit. ISIS en Al-Nusra groeiden, ze hadden meer rekruten, meer wervingen dan ooit. Ze hadden meer olie wat ze via Turkije exporteerden, enzovoort. Na de Russische interventie stopte dit alles en begon het gebied van de terroristen te krimpen.
Dit is het in het kort. Dus, de realiteit. Elk ander effect, ik bedoel, is triviaal. Dit is het belangrijkste effect; Ze veranderden de situatie en niet ten gunste van de terroristen.
Journalist: De Koerdische vraag, ik was in al- Qamishli, en zij willen een federatie. Zij zeiden: “Ons ideale staatsmodel, is Rusland. Rusland heeft veel nationaliteiten en zij maken de Russische Federatie. Waarom kan Syrië geen federatie zijn? “En eerlijk gezegd, niemand van de Koerden sprak met mij over afscheiding of een onafhankelijke staat. Ze zeiden: “We willen bij Syrië horen, maar we willen autonomie.” Bent u het hiermee eens of niet? Omdat ze echt goede vechters zijn tegen ISIS.
President Assad: Laat me de verschillende aspecten van deze kwestie verduidelijken. Allereerst kunnen we niet praten over een gemeenschap, een volledige gemeenschap in Syrië, dat het iets wil, zoals het praten over de Koerden of de Turken of de Arabieren of de Tsjetsjenen of de Armeniërs of een andere gemeenschap die we hebben. Zo kunnen we alleen over een deel van de Koerden praten, slechts een deel van hen ziet het in deze context. De meerderheid van hen niet, die vragen daar niet om.
Journalist: Ik spreek niet over de Koerden in Damascus.
President Assad: Ja, zelfs in het noorden praat een gedeelte hierover. Dit is het eerste. Ten tweede, als je over federalisme of een ander soortgelijk systeem praat, moet het onderdeel zijn van de grondwet en de grondwet is niet eigendom van de overheid – de grondwet weerspiegelt de wil van het Syrische volk. Dus als ze een bepaald politiek systeem in Syrië willen hebben, moeten ze het onder de Syriërs promoten. Ze kunnen het niet met mij bespreken, zelfs als ik “ja” zeg, is dat geen goed idee. Ik kan het niet aan hen geven, ik bezit het niet, ik bezit niet het politieke systeem in Syrië. Alles moet democratisch afgestemd worden.
Journalist: Zoals een referendum.
President Assad: Precies, een referendum door het Syrische volk die moeten het recht hebben om ja of nee te zeggen. Ten tweede, sommige mensen, ze praten over Koerdisch federalisme in het noorden, ongeacht waar ik over heb gesproken. Zijn de meerderheid in dat gebied zijn Arabieren. Dus hoe kan je Koerdisch federalisme hebben terwijl je een meerderheid van de Arabieren hebt?
Journalist: Maar u heeft contacten met hen?
President Assad: Ja natuurlijk. We onderhandelen, en praten altijd...
Journalist: Heeft U momenteel onderhandelingen met hen?
President Assad: Natuurlijk, altijd en hebben we hen tijdens de oorlog tegen ISIS ondersteund. We hebben hen wapens gestuurd, uw leger kent al deze details.
Journalist: Eerlijk gezegd, toen ik door uw land reisde, zag ik geen soort oppositie zonder geweren, ik bedoel met wie kan spreken? Zijn er echte partners voor onderhandelingen, of is het “mission impossible”?
President Assad: Dit is een zeer belangrijke vraag, maar je moet het woord “oppositie” definiëren. Nu heeft het grootste deel van de wereld het woord “oppositie” gebruikt voor mensen die wapens dragen en andere mensen vermoorden. Dat noem ze geen oppositie, “oppositie” is een politieke term. Het kan geen militaire term zijn.
Journalist: Ja, dit is een probleem, maar iedereen heeft geweren. Wie is er om te spreken?
President Assad: Nu, als u over politieke oppositie wilt praten, natuurlijk is die er. Ik heb alleen de namen er nu niet bij. Je hebt politieke stromingen of politieke bewegingen...
Journalist: Welke? Wat zijn de namen …?
President Assad: Je hebt nieuwe partijen, we kunnen namen krijgen. Ik bedoel, niet iedereen zit in het parlement zit, maar tijdens de crisis en zelfs voor de crisis had je er veel. Wij kunnen u een lijst geven met al deze namen. Je hebt nieuwe partijen die zich onlangs als tegenstanders aankondigden. Nogmaals, we kunnen u een lijst geven.
Maar de vraag is als u onderhandelt - en dat is het cruciale punt van uw vraag - dan gaat er niet om met wie ik kan onderhandelen. De vraag is wie invloed heeft op de situatie, wie de situatie kan veranderen. Als ik al met al deze oppositiepartijen zit, of het nu binnen Syrië of buiten Syrië is, of het echt patriottische opposities zijn of oppositie die verbonden is met andere landen en niet aan het Syrische volk, laten we ervan uitgaan dat we met hen zijn overeengekomen en het over bepaalde dingen eens worden: “Dit is goed voor de toekomst van Syrië.” De vraag is dan: Wie zal de terroristen op de grond beïnvloeden?
We weten allemaal dat de meerderheid van die terroristen behoren tot Al Qaeda-geaffilieerde groepen, ISIS, Al-Nusra, Ahrar al-Sham en andere organisaties. Ze behoren niet tot een politieke beweging, ze maken zich geen zorgen over een ideologie, alleen over hun eigen ideologie, de Wahhabi-ideologie. Dus, zelfs als we met de politieke oppositie onderhandelen, kunnen wij de situatie niet veranderen. Dat is dus het belangrijkste onderdeel van het probleem. Dus de vraag is inderdaad: Met wie ga ik onderhandelen?
Journalist: Ja, met wie?
President Assad: Het belangrijkste is wie de situatie samen met mij kan veranderen. Als overheid heb ik middelen. We kunnen dat veranderen. We vechten tegen terroristen. Maar wat kunnen die opposities doen? Dat is de vraag. Ik kan het niet beantwoorden. Zij moeten het beantwoorden. Zij moeten zeggen “we kunnen dit doen en we kunnen dat doen.”
Journalist: Alle westerse media nemen alleen informatie over de situatie in Syrië van de SOHR het zogenaamd “Syrisch Waarnemingscentrum voor de Rechten van de Mens”, naar ik begreep is dat een eenmans organisatie?
President Assad: Een man die in Londen woont.
Journalist: ik begrijp dit niet. Ik was geschokt toen ik erachter kwam, ik bedoel hoe kunnen ze dit gebruiken als een bron van informatie?
President Assad: Ja, dat is wat het Westen wil; ze hebben geen informatie nodig die waar is. Zij hebben iemand nodig om alle informatie te promoten die in hun agenda past en ze promoten het als feitelijke informatie. En zoals u nu weet, zijn de meeste mensen in het Westen gehersenspoeld over wat er in Syrië gebeurt - en misschien ook wel over Oekraïne - ik bedoel, hetzelfde voor Rusland...
Ze probeerden – en slaagden erin – hun publieke opinie met hersenspoeling naar hun hand te zetten en dit is één van de instrumenten. Het is niet het enige, ze hebben veel instrumenten, vergelijkbare hulpmiddelen zoals de White Helmets.
Journalist: Wie zijn ze?
President Assad: Ze werken eigenlijk samen met al-Nusra in het gebied dat wordt beheerd door al-Nusra. Hoe kan je in hetzelfde gebied werken als je niet onder controle bent van al-Nusra? Nog belangrijker, veel van hun leden - er zijn video’s en foto’s van hen - vieren de dood van Syrische leger soldaten. Zij vieren op hun lichamen!
Journalist: Was het niet een tijdje geleden dat Amerika het Syrische leger bombardeerde?
President Assad: Nee, nee, in verschillende gebieden. In Aleppo had je gevechten en zij fotograferen zichzelf met de lichamen van Syrische soldaten. De Witte helmen, of eigenlijk al-Nusra. Dit is een verandering van de manier waarop Al-Nusra verpakt wordt, dat het goede mensen zijn die hun leven riskeren om kinderen te redden. Dat emotionele beeld beïnvloedt de publieke opinie in het Westen.
Journalist: En u weet zelfs niet van waar deze foto’s genomen zijn?
President Assad: Nee, ze verifiëren niets, dat is niet belangrijk. Nu, op internet kun je alles vinden, maar je kunt niets verifiëren. Je kijkt er gewoon na, je voelt je emotioneel omdat het beeld in Syrië zwart-wit moet zijn; de goede mensen tegen het slechte leger, een kwaadaardige president of regering... Dit is het enige beeld wat ze hebben om hun publieke opinie te overtuigen dat zij het goede Syrische volk steunen tegen hun slechte regering enzovoort. Je kent deze propaganda.
Journalist: Was betekende de bevrijding van Aleppo, strategisch gezien?
President Assad: Aleppo, we noemen we het de “tweeling van Damascus” om vele redenen. Het is de tweede grote stad in Syrië, Damascus is de politieke hoofdstad, terwijl Aleppo de industriële hoofdstad van Syrië is.
Journalist: Maar nu is er geen industrie meer, ik zag dat alles ingestort is.
President Assad: Precies, de meeste fabrieken in Aleppo werken niet meer. De machines en alles andere werd gestolen en naar Turkije gebracht.
Journalist: Maar als u Aleppo wilt opbouwen en regeren, wat zal het veranderen in de oorlog?
President Assad: In de eerste plaats heeft het politieke winst, maar ook op strategisch niveau. Vanuit het strategische en militair oogpunt, is het de springplank, als een grote stad, om naar andere gebieden te gaan, om andere gebieden van de terroristen te bevrijden. Dit is het belang van Aleppo nu.
Journalist: Oké, het is bevrijd, maar wat is de volgende stap? Hoe om deze verbinding tussen Turkije en Idlib te verbreken? Omdat dit de belangrijkste bron is, de belangrijkste stroom van geld, soldaten, etc.
President Assad: Je kan het niet afsnijden of verbreken, omdat Idlib aan Turkije grenst, de Syrische-Turkse grens. Dus je kan het niet verbreken; je moet zogezegd een grote “schoonmaak” houden. Het gebied blijven schoonmaken en de terroristen naar Turkije opjagen, terug te gaan naar waar ze vandaan komen, of hen te doden. Er is geen andere optie. Aleppo is een belangrijke springplank om deze zet te kunnen doen.
Journalist: Hoeveel buitenlandse huurlingen zijn er de afgelopen vijf jaar in uw land gekomen?
President Assad: Niemand kan dit tellen, omdat we nu geen normale grenzen meer hebben; ze gaan natuurlijk regelmatig over de grenzen, maar de schattingen van een Duitse onderzoekscentrum dat enkele weken geleden werd gepubliceerd, sprak over honderdduizenden terroristen. Ze praten over meer dan 300.000.
Journalist: Meer dan 300 duizenden?
President Assad: Ja. Ik weet niet of het juist is of niet, maar als je over honderdduizenden praat, zelfs als je over honderd praat, is het een leger.
Journalist: Het is een leger.
President Assad: Precies. Je kunt ze uitschakelen, maar ze blijven komen. Zo praat je over honderdduizenden uit verschillende gebieden ter wereld en dit is echt heel realistisch; je hebt honderden duizenden terroristen over de hele wereld die dezelfde ideologie hebben, de Wahhabi-ideologie. Dit is geen overdrijving.
Journalist: Ik sprak in 2012 met de oppositie in Istanbul, met jonge mensen die me vertelden: “Wij willen mensenrechten, we willen mensenrechten.” Het waren seculiere gewone mensen zonder baard die bier tijdens de Ramadan dronken. Maar na een paar jaar werden ze fanatici. Dit is vreemd voor mij, ze waren heel seculier. En hun commandanten in Daesh, in ISIS? Het zijn ex-kolonels, ex-majors van het leger van Saddam Hussein. Zij zijn/waren ook seculiere mensen. Hoe wordt dit een leger van fanatici? Ik begrijp het niet.
President Assad: Een deel ervan is gerelateerd aan wat er gebeurde in Irak na de invasie in 2003, waar het Amerikaanse leger of de Amerikanen in het algemeen alles in Irak beheersten, inclusief de gevangenissen. De leider van ISIS en de meeste van zijn entourage waren in dezelfde gevangenis. Zo is ISIS gecreëerd in Irak onder Amerikaanse toezicht.
Journalist: Het was misschien niet ISIS, in deze periode, maar Al-Qaeda?
President Assad: Nee, het heette IS, het was niet ISIS. Het was de ‘Islamitische staat van Irak’. Omdat het destijds niet in Syrië was. Daarom werd het IS genoemd. Dat was in 2006.
Journalist: 2006?
President Assad: 2006. Inderdaad!
Journalist: Het was al in 2006 de Islamitische staat?
President Assad: Natuurlijk. In 2006, voor de terugtrekking van de Amerikanen. Daarom speelden ze een directe of indirecte rol bij het creëren van ISIS. Ten aanzien van Syrië, als we het hebben over het begin van het probleem, voordat iemand over Al-Nusra of ISIS gehoord had, toen heetten ze het ‘het Vrije Syrische Leger’ (FSA).
Eigenlijk, als je teruggaat tot het begin, dus als je terug naar het internet gaat en je video’s ziet, foto’s, zie je het bewijs alles, de onthoofdingen begonnen al na de eerste paar weken van de zogenaamde revolutie. Dus vanaf het begin was het een extremistische beweging, maar ze noemde zich toen het ‘Vrije Leger’. Maar toen het groter en groter werd, en de onthoofdingen niet meer kon worden verborgen, moesten ze bekennen dus Al-Nusra waren. Maar Al-Nusra is hetzelfde als het ‘Free Syrian Army’ en dat is hetzelfde als ISIS.
Ze hebben dezelfde basis en verplaatsen zich van het ene naar het andere gebied. Om verschillende redenen, één daarvan is ideologie, de andere is dat ze geen angst kennen en het derde is vanwege het geld. Ze gaven een tijd geleden de hoogste salarissen. Veel mensen sloten zich dus aan bij ISIS voor het geld. Er zijn dus verschillende factoren, maar de basis voor al deze verschillende namen en organisaties is hetzelfde.
Journalist: Mag ik u een persoonlijke vraag stellen?
President Assad: Ja natuurlijk.
Journalist: In 2013, toen uw leven in zo’n groot gevaar was, toen Amerika al bijna begon Syrië te bombarderen, waarom heeft u uw familie niet naar een veilige plek gestuurd?
President Assad: Hoe kan je de Syriërs overtuigen om in hun land te blijven, terwijl je je familie vraagt om je land te verlaten? Dat kan niet. Je moet de eerste zijn, in patriottisme, laten we zeggen, aan het hoofd een voorbeeld zijn. Je moet de eerste zijn als president. Jij, je familie en iedereen in de overheid, jouw medewerkers... Je kunt de mensen in uw land niet overtuigen dat u uw land kan verdedigen, terwijl u het leger niet vertrouwt om uw familie te verdedigen.
Journalist: Ik begrijp het!
President Assad: Dat is waarom het natuurlijk was. We hebben er nooit aan gedacht weg te gaan… Ik heb er nooit aan gedacht, eigenlijk.
Journalist: Hartelijk dank voor het interview.
Vertaling: Sonja van den Ende / Eindredactie: Frank Knopers
De vertaling van dit interview verscheen eerder op Gerrit Herders Blog en is met toestemming geplaatst op Geotrendlines
