Een belangrijke misvatting die rondwaart in de westerse wereld is dat er sprake is van een almachtige technocratische elite die de touwtjes stevig in handen heeft. Een elite die nu vol inzet op vergaande digitale centralisering om deze macht te bestendigen. Invoering van een digitaal identiteitsbewijs, gekoppeld aan digitaal centrale bankgeld (CBDC), gaat onze burgerlijke vrijheden vergaand inperken.
In Nederland trekt met name journalist Arno Wellens fel van leer tegen de toenemende macht van de mondiale technocratische elites. Wellens waarschuwt dat deze digitale centralisering een krachtig instrument is om de machtsgreep te doen slagen. Hij heeft in Nederland met zijn sombere visie veel volgers gekregen. Kijken we echter naar de feiten, dan moeten we constateren dat de greep naar centralisering juist een teken is van zwakte. Het is daarom van groot belang dat Wellens c.s. de almacht juist gaan relativeren.
Poging
Wat Wellens c.s. goed zien is dat door technocratische elites achter de schermen een versnelde poging wordt gedaan om een Europese digitale identiteit en een digitale valuta te introduceren. Ook benadrukken zij terecht de negatieve impact hiervan op burgerlijke vrijheden. Andere veelgelezen analisten zitten ook op dit spoor. Denk aan James Corbett, Catherine Austin Fitts en het nieuwe lid van de familie, David Roberts Webb. Allen zien zij een wereld opdoemen waarin het onvermijdelijk is dat burgerlijke vrijheden door een almachtige technocratische elite worden ingeperkt.
Wat deze analisten en hun ‘wakkere’ aanhangers echter niet beseffen, is dat deze machtsgreep juist tot mislukken is gedoemd. Om te beginnen hebben alle tot nu toe ingevoerde digitale centrale bank-valuta amper tractie gekregen in de samenleving en kunnen we eigenlijk nu al spreken van een mislukking. De technische en maatschappelijke kans van slagen van CDBC’s is klein, omdat er niet goed is nagedacht over welk probleem het oplost en wat voor krachten het opwekt als daadwerkelijk tot invoering wordt overgegaan. In het Westen zal de invoering van een CBDC monetair en financieel gezien waarschijnlijk zelfs ontwrichtend uitpakken. Mocht dit plan toch worden doorgezet, dan zal de reactie van burgers niet uitblijven.
Ramp
Een CBDC is monetair gezien een oplossing voor een niet bestaand probleem. Er is niet goed nagedacht over de impact die het gaat hebben op het reguliere banksysteem. Want wordt het een substituut, een concurrent of een supplement? Als het huidige commerciële bankgeld wordt vervangen door CBDC’s zal het uitlopen op een economische ramp. Centrale banken zijn in tegenstelling tot commerciële banken namelijk helemaal niet ingericht om krediet te verlenen. Als CBDC’s parallel gaan circuleren met het commerciële bankgeld dan zullen ze het banksysteem schade toebrengen en daarmee negatief uitpakken voor de economie. Commerciële banken krijgen dan een kleiner deel van de economische taart en zullen minder zaken kunnen of willen doen. Kredietverlening aan burgers en bedrijven zal stokken.
Lees ook:
- Sander Boon over het gevaar van digitaal centralebankgeld
- Waarom CBDC’s niet succesvol zullen worden
- Zeven redenen waarom CBDC’s geen succes gaan worden
Bovendien zal het financiële systeem erdoor verzwakken. Want als zich een bankencrisis voordoet, kunnen mensen snel en massaal in CBDC’s vluchten, met als gevolg een mogelijk diepere crisis of zelfs omvallende banken, hedgefondsen en vermogensbeheerders, omdat voor hen de liquiditeit verdwijnt. Dat monetaire autoriteiten zich bewust zijn van dit risico blijkt wel uit het feit dat ze een maximumbedrag willen hanteren dat men in het centrale bankgeld mag parkeren. In het geval van de eurozone noemt men een bedrag van €3.000. Maar als CBDC’s door deze limiet een minimale rol krijgen naast het commerciële bankgeld, dan is er helemaal geen logische economische reden voor invoering.
Vertrouwen
Bovendien kunnen CBDC’s alleen succesvol worden ingevoerd als het maatschappelijk vertrouwen in instituties groot is. Wanneer men overheden en centrale banken wantrouwt, is invoering een bijna onbegonnen zaak. In onze tijd neemt het wantrouwen tegen overheden en haar instituties snel toe. Dat komt omdat steeds meer mensen zien dat bij politieke en technocratische bestuurders andere belangen de boventoon voeren dan die van de eigen bevolking. In dit maatschappelijke klimaat is adoptie van een digitale munt niet waarschijnlijk, omdat betaalgedrag ermee gemanipuleerd kan worden. Denk aan negatieve rentes en programmeerbaar geld, functionaliteit die ingebouwd kan worden in een CBDC.
De toenemende centralisering heeft bovendien een averechts effect op het gedrag van steeds meer mensen. Ze keren zich af van het systeem. De grijze en zwarte economie zullen een grote vaart krijgen als verplicht digitaal centrale bankgeld wordt doorgezet. Hoewel er ten tijde van de communistische Sovjet-Unie geen sprake was van CBDC’s, zorgde drang en dwang om mee te doen met het collectief ervoor dat er een parallelle samenleving ontstond van mensen die met rust wilde worden gelaten. Het werd een belangrijke onderdeel van de sluimerende dood van het communistische regime.
Inzet
Dat westerse technocratische elites toch vol inzetten op invoering van CBDC’s en digitale identiteiten is echter wel verklaarbaar. In verval geraakte centraal aangestuurde staten moedigen de opkomst van CBDC's aan in een laatste en wanhopige poging de macht te behouden binnen een snel fragmenterend mondiaal systeem. De huidige geopolitieke, monetaire en economische ontwikkelingen laten zien dat de westerse macht tanende is. Hoge rente en inflatie doen de economie wankelen. En zelfs de reguliere media moeten nu erkennen dat Rusland in de oorlog tegen Oekraïne aan de winnende hand is en dat de Russische economie er heel goed voor staat, ondanks de westerse sancties.
Het Westen blijkt op militair, financieel en cultureel vlak een reus op lemen voeten. Dat westerse technocratische elites nieuwe technologie inzetten om te komen tot vergaande centralisering van macht is dan ook uit onmacht geboren. Dit is heel menselijk en gebeurt ook niet voor het eerst. De geschiedenis leert ons dat politieke en bestuurlijke elites altijd naar dit middel grijpen in reactie op falend beleid of een snel eroderende macht, of beide. Diezelfde geschiedenis leert ons echter ook dat de gevolgen van zulke acties voor machthebbers zelf desastreus zijn, omdat ze uiteindelijk altijd averechts uitpakken.
Afkalving van macht
De afkalving van de macht van het West-Romeinse Rijk ten opzichte van het Oost-Romeinse Rijk werd versneld door slecht monetair beleid, hoge inflatie en een stagnerende economie. Centralisering van macht om dit proces te keren bleek de doodsteek. Het ging – net als in onze huidige tijd - gepaard met een uitstroom van goud van West naar Oost. De kracht van het Oosterse Rijk berustte op de gouden munt, solidus genoemd. Deze Byzantijnse munt bleef 1.000 jaar lang van eenzelfde gewicht en puurheid, wat vertrouwen gaf bij vaklieden, handelaren, burgers en soldaten. Dit blijkt nog uit de woorden die afgeleid zijn van de solidus: soldij en soldaat.
De centralisering van de macht van de Katholieke Kerk, kracht bijgezet door de inquisitie, pakte ook averechts uit. Het versnelde juist de opkomst van het protestantisme en geopolitieke fragmentatie in de vorm van vele honderden over Europa verspreidde kleine koninkrijkjes. En in het laatste jaar van de Sovjet-Unie werd een krampachtige poging gedaan om het vastgelopen systeem van vijfjarenplannen vlot te trekken door het systeem te centraliseren met behulp van computers. Het project, ‘Intensification-90 genoemd, faalde jammerlijk. De snel verslechterende economische situatie leidde mede tot het uiteenvallen van de Sovjet-Unie. Centralisering van macht wordt dus vaak ingezet juist op het moment dat de macht tanende is en markeert eerder het einde dan het begin van een bureaucratisch systeem.
Scharnierpunt
Het zou goed zijn als Wellens c.s. ook kennis nemen van analisten zoals Kathleen Tyson, Alastair Crooke en Pepe Escobar. Zij zien in het moment dat Rusland Oekraïne binnenviel in reactie op de opgevoerde pressie vanuit de NAVO hét allesbepalende geopolitieke scharnierpunt in onze tijd. De door de VS gedomineerde ‘Rules-based-order’ maakt plaats voor een multipolaire ordening op basis van soevereine staten. De monetaire en financiële dominantie van het Westen loopt hiermee op zijn laatste benen. In het veel besproken en bekeken interview van Tucker Carlson met Vladimir Poetin bleek dat de Russische president scherp ziet dat de VS zich door het inzetten van de dollar als wapen geopolitiek in de voet hebben geschoten. Niet almacht, maar hoogmoed en afkalvende macht voeren de boventoon.
De ‘wakkeren’ doen er goed aan om dit ook mee te nemen in hun analyses. Want het toedichten van almacht aan elites doet verstarren en laat de moed in de schoenen zinken. Deze lethargische houding kan het zelfbeeld van de elites dat ze machtiger zijn dan in werkelijkheid langer in stand houden, met als gevolg dat ze zich dominanter gaan opstellen en langer aan de macht kunnen blijven.
De transitie van het huidige imploderende systeem naar iets beters zal dan gepaard kunnen gaan met meer onderdrukking dan nodig is. Als de 'wakkeren' zich dit beseffen en gewoonweg massaal het systeem de rug toekeren, zal de transitie sneller gaan. Net zoals de Sovjet-Unie in 1991 bloedeloos ineen zeeg, zoals in 1978 voorzien door de Tsjecho-Slowaakse dissident en latere Tsjechische president Vaclav Havel.
