De grondslag onder ons geldsysteem is de wens van politici om meer geld uit te kunnen geven dan ze via belastingen kunnen innen. Met allerlei goede bedoelingen hebben ze de discipline van monetair goud langzaam maar zeker uit het geldsysteem geduwd, een proces waar we nu de gevolgen van ondervinden. Dat zegt politicoloog en financieel expert Sander Boon in een interview met Café Weltschmerz.
Hij verwijst naar een analyse van de Franse econoom Jacques Rueff, die concludeerde dat er een verband is tussen de cultuur die in een bepaalde samenleving domineert en de inrichting van het geldsysteem. Zo werkt een conservatieve klassiek-liberale cultuur het beste met een disciplinerende goudstandaard, terwijl een cultuur waarin mensen vinden dat de overheid een belangrijke taak heeft om de welvaart te verdelen meer aansluit bij een geldsysteem wat op basis van krediet werkt.
Over de verzorgingsstaat
Sander Boon ziet door de groeiende rol van de overheid een samenleving ontstaan die gedomineerd wordt door een vorm van verwend individualisme, waarbij het individu een grote vrijheid heeft en de overheid veel van de bijbehorende verantwoordelijkheden op zich neemt. Door dit model worden mensen afhankelijk gemaakt van de overheid en wordt de samenleving steeds minder weerbaar tegen bedreigingen zoals een nieuwe economische crisis.
Als de regering het heeft over een participatiesamenleving, dan wordt daar meestal mee bedoeld dat de overheid moet bezuinigen. Er zit geen visie achter dat de burger echt meer zelfredzaam en weerbaar moet worden en dat is volgens Sander Boon zorgwekkend. De politieke elite blijkt weinig flexibel en probeert daarom vooral bedreiging voor de status quo aan te vallen, in plaats van zichzelf aan te passen naar nieuwe omstandigheden.
"In ons bestuur heerst een sterke mate van ons kent ons. Iets nieuws wordt verdacht gemaakt en daar plakken we allemaal etiketten op. Van onze bestuurlijke elite mogen we meer verwachten, namelijk dat ze nadenken en reflecteren op hun eigen rol. Ik zie veel gelijkhebberigheid."
Over het geldsysteem op basis van schulden
De economische crisis van 2008 begon toen bleek dat huiseigenaren in de Verenigde Staten hun hypotheek niet meer konden betalen en dat er afgeschreven moest worden op de waarde van het schuldpapier. Daardoor kwamen banken en beleggingsfondsen die dit schuldpapier als onderpand gebruikten in grote problemen. Sander Boon zei daar het volgende over:
"In ons huidige monetair en financiële systeem wordt schuld gebruikt als onderpand, terwijl de waarde van schulden in één keer van honderd naar nul kan dalen. Dan heb je in één keer een enorm gat op je balans. Het feit dat ons hele monetaire systeem gebaseerd is op ons vertrouwen in de kredietwaardigheid van de schuldnemer maakt het heel gevaarlijk. Er hoeven maar wat rare dingen te gebeuren en dan komt ook de waarde van staatsschuld ter discussie te staan.
Het feit dat de belastingbetaler steeds garant moet staan voor de staatsleningen in de wereld maakt dat er meer risico's worden genomen in dit financiële systeem dan wanneer de mensen in het financiële systeem daar zelf verantwoordelijkheid voor dragen. Omdat de belastingbetaler garandeert zie je dat er meer risico wordt genomen en dat er meer wordt geleend."
