De Krim is Russisch grondgebied, omdat de bevolking van het schiereiland op democratische wijze heeft aangegeven dat ze bij Rusland wil horen. Dat ze de Russische president Poetin afgelopen week tijdens de vijftiende editie van de Valdai International Discussion Club. Hij refereerde aan de situatie in Kosovo, die volgens hem veel minder democratisch is verlopen. Ook gaf de Russische president tijdens deze bijeenkomst zijn visie op zijn interventie in Syrië en op de toegenomen geopolitieke spanningen en de anti-Russische retoriek. We hebben een aantal passages uit het gesprek voor u vertaald.
Vladimir Poetin: "De Krim is ons land en dat zal ook zo blijven. Waarom is het ons land? Niet omdat we er naartoe gingen en het hebben ingenomen. Zelfs als iemand besluit om daar met mij over in discussie te gaan, zal het geschil onmiddellijk tot een doodlopend einde komen. Iedereen is hier democratisch, toch? Wat is democratie? Democratie is de macht van het volk. Hoe wordt dit uitgeoefend, deze macht van de mensen? Het wordt uitgeoefend via referenda, verkiezingen, enzovoorts. Mensen kwamen naar een referendum op de Krim en stemden eerst voor onafhankelijkheid, en daarna voor lidmaatschap van Rusland.
Ik wil u er voor de honderdste keer aan herinneren dat er in Kosovo geen referendum was, alleen het parlement stemde voor onafhankelijkheid, dat was alles. Iedereen die het voormalige Joegoslavië wilde steunen en vernietigen, zei: 'Nou, godzijdank, daar zijn we goed in.' Hier zijn ze het echter niet mee eens. Laten we dan een discussie voeren, de VN-documenten bespreken, kijken waar het Handvest van de VN over gaat en waar het gaat over het recht van naties op zelfbeschikking. Dit zal een eindeloze discussie zijn. We gaan echter verder op basis van de wil van de mensen die op dat grondgebied wonen."
Over de interventie in Syrië
Vladimir Poetin: "Ik herinner me deze vraag, maar het klonk toen meer als: "zijn slachtoffers mogelijk?" Ik zei toen: "Ja, dat is mogelijk, maar we moeten de slechtst mogelijke uitkomst voorkomen." En wat zou de ergste ontwikkeling voor ons zijn? Een volledige "somalisatie" van die regio, volledige achteruitgang van de soevereiniteit en infiltratie van een aanzienlijk deel van de militanten op het grondgebied van de Russische Federatie en op het grondgebied van naburige staten waarmee we geen douanebarrières of echte grenzen hebben, dus eigenlijk een visumvrij regime. Dat zou een reëel, serieus gevaar voor ons zijn geweest.
Maar we hebben dit risico grotendeels uitgesloten door onze acties, omdat we de terroristen in Syrië veel schade hebben toegebracht. Velen van hen werden geëlimineerd, en sommigen van hen, godzijdank, besloten dat ze eruit wilden: ze legden hun armen neer nadat ze het vertrouwen verloren hadden in de principes die ze als goed beschouwden. Dit is, denk ik, de belangrijkste uitkomst.
Het tweede, maar niet minder belangrijk, is dat we de Syrische staat behouden hebben en op die manier hebben bijgedragen aan het stabiliseren van de regio. Ik heb daar gisteren nog even over gesproken met de president van Egypte; hij deelt deze positie en veel andere landen met hem. Daarom geloof ik dat we over het algemeen de doelen hebben bereikt die we onszelf hadden gesteld bij het opstarten van de operatie in de Syrische Arabische Republiek; we hebben een resultaat bereikt.
Kijk tenslotte eens naar enkele jaren daarvoor, naar de landen die hebben toegestemd deel te nemen aan deze anti-terroristische operaties, meestal vrijwillig en misschien zelfs met minder dan perfecte doelen en doelstellingen - welk resultaat hebben we in de voorgaande drie jaar gezien? Geen. En dat terwijl wij bijna 95 procent van het hele grondgebied van de Syrische Republiek hebben bevrijd. Dit is mijn eerste punt.
Ten tweede, we steunden de Syrische soevereiniteit en verhinderden dat de staat instortte. Toegegeven, er zijn nog steeds veel problemen. Nu zien we wat er gebeurt op de linkeroever van de Eufraat. Waarschijnlijk weten onze collega's daarvan, want dit gebied staat onder het beschermheerschap van onze Amerikaanse partners. Ze vertrouwen op de Koerdische strijdkrachten. Maar ze hebben er duidelijk losse eindjes van gemaakt: ISIS blijft op verschillende locaties en is onlangs begonnen zijn invloedssfeer uit te breiden. Ze hebben 130 gezinnen gegijzeld - bijna 700 mensen.
Ik denk dat maar weinig van de aanwezigen weten dat ze ultimatums hebben gemaakt, uitgebreide eisen hebben gesteld en gewaarschuwd dat als deze ultimatums niet worden gehaald, ze elke dag tien mensen zouden doodschieten. Eergisteren zijn tien mensen neergeschoten. Geëxecuteerd. Ze voeren hun bedreigingen dus uit. Dit is gewoon gruwelijk. Het is een tragedie denk ik. We moeten er iets aan doen. Waarom houden onze collega's zich stil? Volgens onze informatie behoren verschillende Amerikaanse en Europese burgers tot de gegijzelden.
Iedereen is stil, er is stilte alsof er niets aan de hand is. Daarom moet er nog veel worden gedaan; dit is waar. Maar ik herhaal, over het algemeen hebben we ons doel bereikt. De volgende stap is een politieke regeling bij de VN in Genève. We moeten nu een constitutioneel comité vormen. Vooruitgang is niet eenvoudig, maar we zijn nog steeds bezig. Ik hoop dat we verder gaan met onze partners op dit gebied."
Over de geopolitieke spanningen
Poetin: "We creëren geen problemen voor wie dan ook. Zijn wij degenen die problemen veroorzaken? Nee. In plaats daarvan worden we van dingen beschuldigd. Ze zeggen dat Rusland "hoogstwaarschijnlijk" dit of dat heeft gedaan, ergens tussenbeide is gekomen en elders verwoestingen aanricht. Maar niemand gelooft dat het nodig is om daar enig bewijs van te produceren.
Voor mij is het duidelijk, en ik heb dit eerder gezegd. Dit is het resultaat van de interne politieke strijd in de Westerse wereld als geheel. Nu vechten ze over de voorwaarden voor de exit van Groot-Brittannië uit de EU; de Democraten en de Republikeinen vechten in de Verenigde Staten, en er is controverse onder de Republikeinen zelf. Dus iemand heeft blijkbaar besloten dat het spelen van de anti-Rusland kaart een erg handige manier zou zijn om binnenlandse politieke problemen op te lossen. Dit is slecht voor iedereen.
Ik hoop dat dit over zal waaien, maar blijkbaar moeten we wachten tot interne politieke crises worden opgelost. Of dit zal gebeuren na de verkiezingen van het Congres of niet, ik weet het nog niet, maar misschien. Of misschien zal het gebeuren in 2020 met de volgende presidentsverkiezingen in de VS, dan zal hij niet langer constant te maken hebben met degenen die speculeren met anti-Rusland retoriek.
Waren onze ontmoetingen met president Trump schadelijk of nuttig? Ik geloof dat ondanks de poging om deze bijeenkomsten in diskrediet te brengen, ze niettemin meer positief dan negatief waren. Waarom? Omdat we dan kunnen zien wat daar gebeurt. We kunnen zeker zien, we weten tenslotte hoe we moeten lezen, wat daar gebeurt in het binnenlandse politieke landschap. Toch is het beter om met elkaar te communiceren en met elkaar om te gaan dan, vergeef me voor mijn taalgebruik, deel te nemen aan een eindeloze vechtpartij.
Onze bijeenkomsten hebben de Amerikaanse binnenlandse politiek nauwelijks verbeterd, denk ik. Waarschijnlijk omdat, nogmaals, er mensen zijn die deze kaart altijd proberen te spelen in de binnenlandse politieke strijd. Ik zou zeggen dat de zittende president is ingesteld om de Russisch-Amerikaanse betrekkingen te stabiliseren en op niveau te houden. Laten we eens kijken hoe de situatie zich ontwikkelt. In ieder geval zijn we hier op elk moment klaar voor."
