De muis die brulde...
Oorlogstaal uit Noord-Korea in het NOS-journaal van gisteravond. Onze nieuwslezer laat haar collega uit Pyongyang aan het woord die op hoge toon (wij hebben daar in Nederland Lara Rense voor) aankondigt dat het land zich geen zier zal aantrekken van de door de VN aangekondigde sancties en zichzelf het recht toekent raket- en atoomproeven te nemen zoveel als ze wil.
Vooropgesteld: Noord-Korea schendt daarmee VN-resoluties 1718 en 1695 uit 2006, waarmee het land verboden werd kernwapens te ontwikkelen en ballistische raketten te testen. Dat is de reden dat de VN-veiligheidsraad ook nu weer voltallig nieuwe sancties ondersteunt, inclusief Rusland en China. Zouden ze dat niet doen, dan zijn VN-resoluties niets waard.
De bedoeling van de VS is, om de toch al broze Noord-Koreaanse economie te breken middels sancties (sancties zijn altijd gericht tegen gewone burgers, de leiders hebben er nooit last van). Lukken zal dat niet, want onder de sancties mag nog steeds steenkool worden geëxporteerd naar China en Rusland in ruil voor voedsel, brandstof en wat dan ook, zolang het maar geen materiaal is waarmee wapens kunnen worden gemaakt. Een hongersnood zoals in de jaren negentig, het gevolg van de instortende voedingsmiddelen-export vanuit Rusland, zit er deze keer niet in.
Het land dat zoals altijd het hardst op de trommel slaat, is de VS. Helaas doet Noord-Korea, ondanks de bovengenoemde resoluties en een hele waslijst aan embargo’s, precies hetzelfde als de VS al decennia doet.
In 2003 trok Noord-Korea zich terug uit het Non-Proliferatieverdrag (NPV) met als reden … dat de VS bij monde van George W. Bush verklaarde het NPV wel te erkennen voor andere landen, maar niet van toepassing achtte op de VS zelf “wegens de verdediging van onze nationale veiligheid en die van onze bondgenoten”.
In 1996 had het Internationaal Gerechtshof de VS al berispt vanwege het feit dat ze Artikel VI niet uitvoerde. Dat artikel beveelt de leden, om tijdige onderhandelingen te voeren met potentiële tegenstanders om het aantal kernwapens terug te dringen. De VS is nog nooit onderhandelingen gestart over wederzijdse afschaffing van kernwapens en George W. Bush wees uiteindelijk in 2005 die verplichting helemaal van de hand. Dan was er nog het Comprehensive Nucleair Test Ban Treaty dat in 1999 door de Amerikaanse Senaat eenzijdig afgewezen werd en de Anti-Ballistic Missile Treaty waar Bush zich met één pennenstreek uit terugtrok. Ten slotte noem ik Fissban, dat een verdere groei van het arsenaal splijtstoffen voor kernwapens verbiedt. Fissban werd door Washington in 2004 afgewezen, omdat “het inspecties vereist die een risico zijn voor de nationale veiligheid”. Desondanks stemde het VN-comité ter ontwapening kort daarna in met het verdrag, met 147 stemmen tegen 1. Twee landen onthielden zich van stemming: Israël en Groot-Brittannië, “vanwege de verdeeldheid in de Internationale Gemeenschap”. Wat een verdeeldheid, 147 tegen 1.
Enkele dagen later stemde de Algemene Vergadering van de VN over een verbod op uitbreiding van de wapenwedloop in de ruimte: 178 stemmen voor, 0 tegen en 4 onthoudingen: de VS, Israël, Haïti en Palau.
In het internationaal- en oorlogsrecht kan een land geen verwijt worden gemaakt als de aanklager zichzelf schuldig maakte aan dezelfde of vergelijkbare strafbare feiten. Zo kon tijdens de Neurenbergse processen in 1946 Duitsland niet worden aangeklaagd voor het bombarderen van burgerdoelen (Rotterdam, Warschau, Londen en Coventry, om er maar een paar te noemen), om de doodeenvoudige reden dat de geallieerden precies hetzelfde hadden gedaan met Hamburg, Münster, Dresden en Berlijn (om er maar een paar te noemen).
Mocht het ooit komen tot een internationale strafzaak tegen Noord-Korea, dan kan het land er ook fijntjes op wijzen dat de VS steeds elke poging heeft geblokkeerd om de wapenstilstand van 1953 om te zetten in een blijvende vrede, met als gevolg een “vijand” met een van de sterkste legers ter wereld, een militaire dictatuur en mogelijk in de komende jaren nucleaire ballistische raketten. Het kan zelfs wijzen op het voorstel van Michael Gorbatschov in 1986 in Reykjavik om te komen tot een complete afschaffing van alle intercontinentale ballistische raketten gedurende honderd jaar. Uiteraard afgewezen door de VS omwille van Ronald Reagan’s “Star Wars” programma.
Wie kaatst, kan de bal verwachten. Sinds 1950 is Zuid-Korea de facto bezet door de VS (met als gruwelijke onderbreking de Koreaanse oorlog). Wie Kim Il Sung een ijzervreter vindt, moet eens op zoek naar de Zuid-Koreaanse president Park Chung Hee, die gedurende de jaren zestig en zeventig, met volle militaire en politieke steun van de VS, zijn volk terroriseerde, oppositie liet elimineren en die zijn hardheid bewees toen tijdens een toespraak zijn eigen vrouw op het podium werd neergeschoten, eerst twintig minuten de zaal bleef toespreken. Wie het bestaan in Noord-Korea maar armoedig vindt, moet eens op zoek naar de sloppenwijken van Seoul. Wie problemen heeft met een raket in Noord-Korea, moet ook kijken naar het Amerikaanse Thaad-raketschild dat aan de grens staat en dat behalve Noord-Korea ook China en Rusland bedreigt. (China en Rusland eisen de terugtrekking daarvan).
Noord-Korea is een muis die brult. Het bruto binnenlands product is $25 miljard. Het heeft mogelijk over een paar jaar één raket die effectief het Amerikaanse vasteland kan bereiken. Amerika heeft duizenden raketten die Noord-Korea kunnen bereiken en dreigt, dreigt en dreigt. Noord-Korea heeft de domme pech, te grenzen aan China en Rusland, rijk te zijn aan steenkool en een hele trits waardevolle mineralen.
Volgens de doctrine die de VS op zichzelf en haar bondgenoten toepast, heeft Noord-Korea het volste recht zich te verdedigen met massavernietigingswapens. Israël heeft die immers ook en uit het feit dat Israël nooit een (bevestigde) kernproef heeft genomen, kunnen we afleiden dat de 140 kernkoppen die daar staan cadeautjes uit Washington zijn geweest. En steeds als daar in de VN vragen over worden gesteld (door Egypte bijvoorbeeld, Syrië en Iran) dan is het natuurlijk de schuld van de vraagstellers, en niet van de VS, dat er geen antwoord kan worden gegeven wegens “veiligheidsbelangen”.
Die veiligheidsbelangen heeft Noord-Korea ook. Het zal gezellig worden aan de onderhandelingstafel, in Manilla.
Olav ten Broek
Over de auteur:
Olav ten Broek kijkt met een kritische blik naar het NOS Journaal en publiceert zijn bevindingen op de website Soeverein Europa. Met zijn toestemming plaatsen we zijn commentaar ook op Geotrendlines. Laat ons weten wat jullie van deze bijdrage vinden. Reageren kan onder het artikel of per email via [email protected]. Wilt u meer van Olav lezen? Volg hem dan op Facebook.
