De stroomvoorziening blijft goed verzekerd. Af en toe is er een korte onderbreking van ’n half uurtje maar we hoeven ’s nachts niet meer op te staan om een wasmachine aan te zetten of vlug water koken om thee te hebben. We hebben doorlopend elektriciteit. Met internet was het de afgelopen week dramatisch. Over heel het land werd internet afgesloten van zondag tot donderdag en daarna viel internet nog enkele keren uit. Het heeft maar weinig gescheeld of ik kon jullie deze week niet teisteren met mijn berichten.
Het heeft te maken – zo vernemen we hier uit goede bron - met het feit dat terroristen op bedrieglijke wijze Al Qaryatayn weer hebben ingenomen, profiterend van het feit dat het leger alle energie richt op de grondige bevrijding van Deir Ezzor, waar trouwens nog zwaar wordt gevochten. Ze hebben blijkbaar langs internet een aantal “slapende cellen” kunnen wekken. Vele posten die met slechts enkele soldaten bemand waren, hebben ze aangevallen en zo werden er weer vele soldaten vermoord.
Gedurende deze hele oorlog is het zo gegaan. Wanneer het leger een belangrijke overwinning behaalde, kwam er een zware aanslag. Dit lijken mij geen toevalligheden, maar eerder strategieën, mede door de geheime diensten vanuit het buitenland gesteund. Inmiddels heeft het leger Al Qaryatayn omsingeld.
Toch zal de uiteindelijke overwinning van Syrië niet kunnen tegengehouden worden. Het feit dat Amerika en het westen hun nederlaag hier niet kunnen aanvaarden kan wel bron worden van nieuwe onvoorziene agressie. Het feuilleton van dood en vernieling gaat helaas nog even verder, zoals alle oorlogen die de Verenigde Staten de laatste zestien jaar (na 9/11) zijn begonnen, allemaal nog voortduren!
Gevaarlijke gevolgen van geschiedenisvervalsing
De schuld van eigen mislukkingen of misdaden bij anderen leggen, kan het begin worden van nieuwe drama’s. Daarvoor waarschuwt Michael Jabar Carley (professor geschiedenis universiteit Montréal en schrijver van “Silent Conflict: A Hidden History of Early Sovjet-Western Relations”, Rawman & Littlefield, 2014). Hij wijst er op de VS en de EU voortdurend de historische feiten vervalst hebben.
De mislukking van de onderhandelingen in 1939 tussen Engeland-Frankrijk-Sovjet, legden ze ten onrechte bij Moskou en niet bij Londen en Parijs, waarna de tragedie van WO II volgde. Ook de overwegende rol van het Rode leger voor de bevrijding van Europa van het nazisme werd uitgewist en 600.000 soldaten van het Rode leger die sneuvelden voor de bevrijding van Polen werden vergeten. Ondanks deze vervalsingen bleef Moskou pogen bruggen te bouwen met het Westen.
Een gelijkaardige situatie beleven we nu met Oekraïne en de Krim. Toen prins Vladimir van Kiev in de 10e eeuw in de Krim gedoopt werd, was dit als een stichtingsdatum voor het land. Na de Tweede Wereldoorlog werden Oost en West-Duitsland eindelijk herenigd. Moskou beloofde zijn troepen uit Oost-Duitsland terug te trekken en het Westen beloofde de landen van het voormalige Warschaupact en de Sovjet-Unie met rust te laten.
Moskou vervulde zijn belofte, terwijl de NAVO (die eigenlijk opgedoekt had moeten worden) onmiddellijk het ene land na het andere begon in te palmen. Moskou gaf geen kik, totdat het westen in Oekraïne een staatsgreep pleegde om ook dat land nog aan zich te trekken. Afgezien van het feit dat Oekraïne en de Krim tot het hart van Rusland behoren, is Oekraïne ook de voordeur van Rusland. De bevolking van de Krim reageerde met een overweldigende afwijzing en kwam terug bij Rusland.
Voor Rusland was deze westerse brutaliteit ver over de rode lijn. Niettemin werd de mythe geschapen van weer eens een Russische agressie tegenover Oekraïne en de Krim, wat een voorwendsel werd voor een nieuwe hatelijke houding van het Westen tegenover Rusland. Deze Russofobie en geschiedenisvervalsing verder opvoeren, kan het begin worden van de grootste tragedie voor de nabije toekomst.
Twee jaar beslissende hulp uit Rusland
In de loop van 2015 bleek het lot van Syrië bezegeld. Het leger was zodanig verzwakt dat het zijn land en bevolking niet meer kon beschermen tegen de massamoorden en verwoestingen door allerlei terroristische groepen, deskundig geholpen door buitenlandse veiligheidsdiensten. Syrië leek de weg op te gaan van de totale vernietiging, zoals Libië. De opdeling van het land, door de Westerse mogendheden voorzien, lag al in handbereik.
Wij zelf hadden de zware aanvallen van 2013 wel overleefd, maar nu voelden we toch ook de grote onzekerheid over het verder bestaan van Syrië. Bachar al-Assad vroeg Poetin om hulp en deze beloofde met een erg beperkte (maar efficiënte) luchtmacht ter hulp te komen. Het is een staatsman die zei wat hij deed en deed wat hij zei. Op 30 september 2015 begon de Russische luchtmacht haar werk, later ook geholpen door Iran. Twee jaar later is 87% van Syrië weer bevrijd en zijn 93.000 bolwerken van terroristen verwoest, mede dank zij een zeer goede samenwerking tussen het Russische en het Syrische leger.
De internationale coalitie onder leiding van de VS bleef bombarderen, voor de schijn Islamitische Staat, in werkelijkheid Syrië en zijn bondgenoten. Ook België is bij deze illegale acties betrokken. Het westen heeft geen staatsmensen, alleen maar marionetten.
'Vredesgesprekken'
Naast de militaire hulp begon Poetin tevens met diplomatieke gesprekken. De “vredesgesprekken” in Genève leverden niets op. Voor de Verenigde Staten en hun bondgenoten was Genève goed om de schijn te redden en in werkelijkheid elk vredesproces te blokkeren. De “opposanten” deden alles om de vrede te verhinderen. Als het Syrische leger ergens overwinningen behaalde, werden luid de zogenaamde Syrische wandaden aangeklaagd en moest er onmiddellijk een staakt het vuren komen om de terroristen opnieuw te kunnen bewapenen en inzetten.
Had het Syrische leger ergens terroristen omsingeld, dan werd dringende humanitaire hulp geëist. Stond het leger op het punt een beslissende slag te behalen, dan pleegden de terroristen een chemische aanval, waarvan ze de schuld zonder moeite aan het leger konden geven. En telkens weer eisten de “opposanten” als voorafgaande voorwaarde dat de president zou verdwijnen, zodat het land zonder leiding zou zijn en zij de macht konden grijpen. Dat waren de “vredesgesprekken van Genève”.
Astana
In december 2016 nodigt Poetin Turkije en Iran uit voor gesprekken in Astana, de hoofdstad van Kazachstan, en stelt voor vier veilige zones (de-escalatie van geweld) te creëren. Een no-fly zone boven Syrië was al lang een droom van het Westen om het Syrische leger te verlammen en de terroristen vrij hun werk te laten doen, zoals ook in Libië gebeurd is.
Deze veilige zones zijn echter ongeveer het tegendeel en worden door Rusland en Syrië (Iran en Turkije) gecontroleerd, niet door de Verenigde Staten. Deze overeenkomsten in Astana brachten veel meer rust dan alle gesprekken van Genève samen.
Op 15 september 2017 komen de drie landen die borg staan (Rusland, Turkije, Iran) overeen om de veiligheid uit te breiden tot de laatste en moeilijkste zone, namelijk Idlib. In zijn recent bezoek aan Ankara wees Poetin er op dat deze veilige zones de weg wijzen naar het einde van de burgeroorlog in Syrië: “Ik geloof dat deze overeenkomst ons gezamenlijk en uiterst belangrijk succes is”.
Na de bevrijding van Palmyra en Aleppo werd op 5 september de drie jaar oude omsingeling van een deel van Deir ez-Zor doorbroken en begon de bevrijding van deze stad. De strijd is echter nog niet gestreden, zoals enkelen van ons vertelden die deze week nog twee dagen daar waren om humanitaire hulp te geven.
Boekpresentatie
Tijdens de komende boekenbeurs in Antwerpen (30 oktober 13.00 u) hopen we het eerste deel van ons oorlogsdagboek te kunnen voorstellen: “Poetin en Assad hebben ons leven gered”. Jaren geleden zou dit zinnetje een storm van verontwaardiging verwekt hebben. Ondertussen zijn vele maskers gevallen en zien steeds meer mensen de werkelijkheid. Poetin en Assad zijn twee zeldzame staatsmensen in de huidige geopolitiek. In elk geval hebben zij, menselijk gesproken, gezorgd voor het behoud van het Syrische land en volk tegen de vernietigende plannen van het westen.
En dit nog:
- Ons vorig bericht geïllustreerd met niet minder dan dertien video’s (Golfbrekers)
- Een interessant overzicht over de toestand in Syrië met twaalf video’s (Golfbrekers)
- Een vriend liet zich inspireren door onze berichten en schreef eveneens een boek over de Syrische oorlog (meer informatie op Facebook)
P. Daniel
P.S. Van vele vrienden verneem ik dat ze deze berichten doorsturen of afprinten voor hun vrienden. Eentje die telkens weer nieuwe belangstellenden krijgt, vraagt nu te vermelden dat je gewoon je email aan mij kunt geven als je deze berichten wil ontvangen. Zo simpel is dat, bij welzijn en leven: [email protected]
Over Pater Daniël
De Westerse berichtgeving over Syrië is een van de grootste leugens van de laatste tijd, zo concludeert de Vlaamse Pater Daniël. Als inwoner van Syrië ziet hij van dichtbij wat er de afgelopen jaren in Syrië gebeurd is en wat we daarvan terugzien in de Westerse mainstream media. Met toestemming van Pater Daniël plaatsen we hier op Geotrendlines zijn laatste bevindingen, die hij via de email deelt met iedereen die daar interesse voor heeft.
