Deze week sprak de Russische president Poetin uitgebreid met zijn Franse collega Emmanuel Macron over de oplopende spanningen rondom Oekraïne. Als we de westerse media mogen geloven staat Poetin op het punt om Oekraïne binnen te vallen. Maar wat zegt de Russische president daar zelf over? In de persconferentie na afloop van het ruim vijf uur durende gesprek gaf Poetin het volgende antwoord op een vraag van een journalist:
"Het tweede betreft de situatie in Oekraïne en de kwesties die wij hebben besproken, de kwesties die ons zorgen baren. Ik heb hier enkele dagen geleden over gesproken tijdens de persconferentie na afloop van het gesprek met de Hongaarse premier. Ik wil dit graag nog een keer zeggen. Wij zijn categorisch tegen de uitbreiding van de NAVO naar het oosten door de toelating van nieuwe leden, omdat wij dit zien als een algemene bedreiging van de voortdurende uitbreiding van de NAVO naar onze grens toe. Niet wij bewegen ons naar de NAVO toe, maar de NAVO beweegt zich naar ons toe. Daarom is zeggen dat Rusland zich agressief gedraagt in strijd met de logica. Hebben wij iemands grens benaderd? Nee, het is de infrastructuur van de NAVO die dicht bij ons is gekomen. Dat is mijn eerste punt.
Het tweede, waarom is de mogelijke toetreding van Oekraïne tot de NAVO gevaarlijk? Het probleem bestaat wel degelijk. Europese landen, waaronder Frankrijk, vinden bijvoorbeeld dat de Krim deel uitmaakt van Oekraïne, maar wij vinden dat het deel uitmaakt van de Russische Federatie. En wat gebeurt er als geprobeerd wordt deze situatie met militaire middelen te veranderen? Vergeet niet dat de doctrines van Oekraïne Rusland tot tegenstander verklaren en de mogelijkheid bieden om de Krim terug te winnen, zelfs met militair geweld.
Stelt u zich eens voor wat er zou kunnen gebeuren als Oekraïne lid was van de NAVO. Artikel 5 is niet geannuleerd. Integendeel, de heer Biden, de president van de Verenigde Staten, heeft onlangs gezegd dat artikel 5 een heilige plicht is en zal worden nageleefd. Dit dreigt uit te lopen op een militaire confrontatie tussen Rusland en de NAVO. Ik vroeg tijdens de bovengenoemde persconferentie: "Wat moeten we doen? Vechten tegen het NAVO blok?" Maar deze vraag heeft een tweede deel: "Willen jullie tegen Rusland vechten?" Vraag uw lezers, uw publiek en de gebruikers van online bronnen: "Wilt u dat Frankrijk tegen Rusland vecht?" Want zo zal het zijn.
Onze bezorgdheid heeft ook te maken met de gemeenschappelijke Europese veiligheid.
Wat Donbass betreft zeggen de Oekraïense leiders eerst dat zij de akkoorden van Minsk zullen uitvoeren, en vervolgens veroordelen zij die akkoorden en zeggen zij dat zij dat nooit zullen doen omdat "dit de Oekraïense staat zou vernietigen". Ik heb dit nog maar net gezegd. Nou, zullen ze dat doen, of zullen ze dat niet doen? Dat is de vraag.
Ze hebben het over veiligheidsgaranties van ons. Maar wie garandeert onze veiligheid? De Oekraïense autoriteiten hebben al twee pogingen ondernomen om het probleem van de Donbass militair op te lossen. Toen zij opnieuw faalden, werden de Minsk-akkoorden gecoördineerd en bekrachtigd door een resolutie van de VN-Veiligheidsraad.
Dus, zullen zij zich aan de akkoorden houden of niet? Of zullen ze een andere poging doen? Wat moeten we denken? Ze hebben het tenslotte twee keer geprobeerd, en wie kan garanderen dat ze het geen derde keer zullen proberen? Deze vragen vereisen een grondige overweging door ons allen.
Ik ben president Macron zeer dankbaar dat hij deze zaken vandaag in Moskou heeft besproken. Ik ben van mening dat deze veiligheidskwesties niet alleen Rusland aangaan, maar ook Europa en de wereld in zijn geheel.
Kijk, onze voorstellen omvatten niet alleen de uitbreiding van de NAVO, waartegen wij gekant zijn, maar ook een tweede punt: het niet stationeren van aanvalssystemen aan onze grenzen. Als iedereen vrede, rust, welzijn en vertrouwen wil, wat is er dan slecht aan om geen offensieve wapens in te zetten aan onze grenzen? Kan iemand mij vertellen wat hier slecht aan is?
Als de NAVO een vreedzame organisatie is, wat is er dan erg aan om haar infrastructuur terug te brengen op het niveau van 1997, toen de NAVO-Rusland Act werd ondertekend? Dit zou voorwaarden scheppen voor het opbouwen van vertrouwen en veiligheid. Is dit slecht?
We kunnen de belofte van een open deur laten gaan, ook al blijft de kwestie op de agenda staan. Het is een belangrijke prioriteit voor ons, en ik heb uitgelegd waarom. We hebben er zes uur over gesproken."
