“Dat moet ik even Googlen”, denkt u als u het fijne over een onderwerp wil weten. Zo doet iedereen dat. Als het via Google te vinden is, is het waar. Stel, u hoort of leest dat er depots met Israëlische en NAVO-wapens zijn aangetroffen bij ISIS. Dat klinkt verontrustend. U gaat zoeken. Komt er geen of een heel ander zoekresultaat, dan lijkt het een broodje aap. Maar is dat ook zo?
Op 25 april 2017 kondigde Google's vice-president Ben Gomes aan, dat de algoritmes van 's werelds grootste zoekmachine waren aangepast. De wijziging hielden in dat bij het inhoudelijk doorzoeken van internetartikelen “offensieve” webpagina's niet langer bovenaan de resultaten zouden komen te staan en een voorkeur werd gegeven aan “gezaghebbende bronnen”.
Voorlopig waren dertien webpagina's gekenmerkt als “offensief”, omdat de inhoud ervan zich keerde tegen oorlog, sociale ongelijkheid, politieke misstanden en mediabedrog.
Nu, drie maanden later, is het aantal bezoekers aan deze “offensieve” webpagina's inderdaad fors gedaald. Het bedrijf SEMrush onderzocht de bezoekersaantallen voor en na deze aanpassing van Google en zag de volgende veranderingen in bezoekersaantallen:
- wsws.org daalde met 67 %
- alternet.org daalde met 63 %
- globalresearch.ca daalde met 62 %
- consortiumnews.com daalde met 47 %
- socialistworker.org daalde met 47 %
- mediamatters.org daalde met 42 %
- commondreams.org daalde met 37 %
- internationalviewpoint.org daalde met 36 %
- democracynow.org daalde met 36 %
- wikileaks.org daalde met 30 %
- truth-out.org daalde met 25 %
- counterpunch.org daalde met 21 %
- theintercept.com daalde met 19 %
Censuur door weglating
Deze webpagina's zijn nog steeds te vinden, de censuur is niet volledig. Maar u moet dan rechtstreeks naar de betreffende pagina gaan of de letterlijke titel van een artikel zoeken. Bij het gebruiken van een zoekterm leidt Google u eerst naar “gezaghebbende” webpagina's, zoals die van de mainstream pers, overheidsinstanties of de staatsmedia.
Dit geeft wel eens te meer aan, dat Google beslist geen neutrale organisatie is. Het heeft ook niets met nepnieuws te maken, de meeste genoemde webpagina's staan juist al heel lang bekend om hun uitstekende, inhoudelijke artikelen.
In Nederland kennen we het begrip “vrijheid van nieuwsgaring”, dat wil zeggen dat journalisten de vrijheid hebben om te onderzoeken wat ze willen. Maar dit recht geldt niet alleen voor journalisten, elke burger heeft het recht om informatie te verzamelen, te onderzoeken en een vrije mening te uiten. Wie hieraan tornt, tornt aan de basis van de rechtsstaat en de democratie.
Google is echter een buitenlandse, private onderneming die niet aanspreekbaar is op onze wetten en rechten. Toch is het alarmerend. Zoekt u op Google en kunt u het niet vinden? Dat zegt sinds 25 april niet meer zo veel...
Door: Olav ten Broek
Lees ook:
